Bilge Karasu bu romanında çok enterasan bir şey yaratmış. Her bölümde sanki ipin ucunu okuyucuya vermiş ve okuyucu ipi birleştirerek berrak bir okumaya doğru yol alacakken 2 sayfada bir, elinden birden o ip alınıyor ve ardi sonu belli olmayan bir yenisi veriliyor ve bunun sonucunda kitabin başında okuyucunun zihni temizken sayfalar aktikca daha karmaşık ve bulanık bir zihinde yolculuk yapılıyor. Kitap 3 gunde bitti, çok rahat okunmasının yanında böyle bilincli eksik bırakılmış okuyucunun bütünü görmesinin engellendiği enterasan bir metnin üstesinden gelmeye çalışıyorum.
