şimdi bana birisi zamanı sorsa,
2016 mayıs derim, bilmiyorum neden...
2020 ve sonrası dönem ise sanki topluca bir oyun gibi, kopuk kopuk...
stuart, bugün annesini ve hastanede nasıl onun kollarında öldüğünü anlattı; şimdi yüzüm gülerek anlattığıma bakma çok ağladım dedi sonunda..ve bugün, pazar günkü bu ders bana da iyi geldiği için iptal edemem, heyecanla bekliyorum diye de bir beyanda bulundu;) sevindim, çok sevindim, 60larındaki bu ingiliz amca ile aramızda tuhaf bir bağ oluştu...2 kedisi ve stuart...
cuma, günü birlik İstanbul'da yaşadığım o müthiş bulgar sofrasını ve insanlarını ayrıca yazmam lazım; unutulmaz bir geceydi!