"Ağaçları köklerinden yapraklarına kandırıp nasıl oyuncak ettiysem kendime, onlardan aldıklarımla nasıl girdiysem insanların zihinlerine, gördüysem o kahrolası, perişan geleceklerini ve bunun intikamını nasıl aldıysa hepsi birer birer benden, işte öyle unuttum hem doğduğum toprağı hem de içimdeki adayı...
Şehir tabiata benzemez, daha kolay alır içine insanı, örter içinde yok eder hazmeder tüm kusurlarını, acılarını; onlardan beslenir gibidir, ve sen acını ve öfkeni ona verdikçe o seni büyüterek hiçleştirir...
Saflaşma lütfen rica ederim, dram falan değil bu gördüklerin, kadınlık içinden gelen her şeyi öldürmektir birer birer. Serinkanlılıkla otur da bir düşün, bu senin kaçıncı benliğin bir türlü içine giremediğin..."
Sayfa 44
·
17 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.