Adı, mucidinin soyadından gelen en korkunç icat: Guillotin(Giyotin). Fransa Greeve Meydanı’nda celladın serbest bıraktığı o dev bıçağın, mahkumun başını gövdesinden ayırması ve bir hayatın daha son bulması o zamanlar; meydanda toplanan, içinde çocukların da olduğu coşkulu kalabalık için haftada birkaç kere tekrarlanan sosyal bir aktivite, hatta bir eğlence. Günümüzde bize dehşet verici gelen şey idam cezasıyken, o zamanlarda idam cezasına karşı çıkmak dehşet verici kabul ediliyor. İdam cezasına karşı çıkmak, büyük bir çoğunluk için kabul edilebilir bir şey değil. Bu yüzden yazar, kitabın ilk baskılarında kimliğini gizli tutmuş. Kitabın diyalog türündeki önsözü “Trajedi Hakkında Bir Komedi”, kitabın yayınlandığı ilk yıllarda kitabın gördüğü tepkiye ışık tutuyor. Devamında, okuduktan sonra günlerce etkisinden çıkamadığım o trajedi başlıyor: Giyotine mahkum edilen bir adamın beş hafta boyunca yaşadıkları, beyninde kopan fırtınalar, son saniyeye kadar taşıdığı bağışlanma umudu.. Kendini ölüme hazırlamaya çalıştığı hücresinde, o beş hafta boyunca her gün ölümü.. Hayatta en çok sevdiği ve tesellisine her şeyden çok ihtiyaç duyduğu kızına, ölümünün çoktan kabullendirildiğini gördüğünde hissettiği acı.. Son tıraşı, son isteği, zamanın geldiğini söylediklerinde korkudan çırpınırcasına titreyişi... Kitabı okurken size, boğazınızda bir düğüm eşlik edecek

Bir İdam Mahkûmunun Son GünüVictor Hugo · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2023120,5bin okunma

·

93 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

CANSU