"Yalnızlık dünyayı doldurmuş. Sevmek, bir insanı sevmekle başlar her şey. Burada her şey bir insanı sevmekle bitiyor." Bu cümlelerinde bile yaşama sevincini, sevgiyi, aşkı, güzellikleri yücelten bir yazar olduğunu gördüğümüz Sait Faik'in sanki her şiiri birer küçük öykü gibiydi. Şiirler bana daha ilk defa gittiğim bir kentin en kalabalık meydanında oturup insanları izliyormuşum hissi verdi. Her birinin ayrı hikâyesi olan insanları.
Şiirleri yorgun argın işten dönen erkeklerin, balıktan dönen gençlerin, simit satan çocukların, okuldan dönen kızların trajedileri ve mutluluklarını anlatan öyküler gibiydi. Pek şiirsel bir anlatımı yoktu ama gündelik hayatın güzel yönlerini görebildiğim şiirleri vardı.