Uzun zaman sonra bir kitabı okurken “Sinematografik” bir hal içindeyim … her duyguyu yaşadım hissettim, “insan” bu işte dedim içinde şiddet ve şefkati barındıran, sevdiği kadar nefreti de yaşatan ; insan işte. Elinde yaşatıp büyüttüğü varlığın hayatına elleriyle son verecek kadar kendini kaybedebilen…anlatması zor, yazması da… olanaksızlığın olanak yaratabildiği kayıpların üzerinde duran bir hayat… velhasıl okuyun… bu arada son sözüm @canyayinlari ‘na ; bu kadar kötü ciltleme olamaz… az daha beklese elimde dağılıp gidecekti. Maliyet bir yere kadar fakat olmamalı çok kötü…