Gönderi
Isabel Allende anlattıkları ile büyüledi, içimi acıttı ,yaşanılanları göz önüne sererken hayattan bir kez daha nefret ettirdi. Güç uğruna siyasi emeller uğruna insanların birbirlerini nasıl ezip geçtiklerini, hayatları ne kadar değersizleştirdiğini okuyunca bu kadar da olmaz dediklerimin karşısında dondum kaldım. İnsan kaderinden kaçamıyor dedim kendi kendime , bir göç bir göçü doğuruyor ve insan hep yabancı kalıyor bazen kendine bile… söylene söylene okudum ; francodan kaç pinochete tutul ; yok yani… ama illa ki aşk olsun… aşk bazen zorunluluk gibi hayatına katılsın azıcık da olsun mutlu kılsın.Bir el var her şeyin üzerine karanlık bir örtü atan hep… adına güç dedikleri şeyi sonuna kadar kullanan… hayatın her aşamasında karşımıza çıkan da o zaten… bedenen ölümü yaşamasan da ruhunun ölümünü karşıdan zevkle izleyen o güç! Her neyse ; Denizin Uzun Taçyaprağı muhteşem bir kitap, Allende’nin öyle bir kökü var ki, ne o bunu yazmaktan vazgeçecek ne de bu konu bitecek . bu arada teşekkürler @canyayinlari
·
268 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.