Evet, oldukça kötümser bir kitaptı. Peki Caraco haksız mıydı bu kötümserliğinde? Kesinlikle hayır. Çoğalıyoruz, gitgide yayılıyoruz, tekrar çoğalıyoruz... ve yayılmaya devam ediyoruz. Doğaya yer kalmayana dek. Esas olanı esas sahibinden çalıyoruz. Dünya insanın hizmetkarlığına büründü ama yetemiyor sadece yitip gidiyor, tükeniyor ve yok oluyor. Esas yok olması gereken o değilken hem de... Kendimizi kandırmayı bırakıp sonumuzu hazırladığımızı kabul etmenin zamanı geldi sanırım. Düzen, bizim en kutsal oyuncağımız. Onunla var olduğumuza inanıyoruz ama gerçek şu ki onunla yok olacağız sadece. Bizler artık buranın sahipleri değiliz. Bilinçlendik ve bilinçlendikçe anlamsızlığı kavrar hale geldik. Evet artık doğadaki tek anlamsızlığın kaynağı biziz. Caraco'nun da tabiriyle böcek sürüleri olmaktan başka ne anlam ifade ediyoruz? Niyetim kötümserlik yapmak ya da kimseyi ümitsizliğe sürüklemek değil aksine bunları büyük bir keyifle yazıyorum, bir zamanlar Caraco'nun da yaptığını düşündüğüm gibi. Nasıl da kutsalımız olan yaşama ve üremeye karşı böylesine büyük bir savaş başlatmış yazılarıyla! Haklı buluyorum onu. Benim gibi karamsarlığa sırtını yaslamış onu dost bellemiş biri için aksi düşünülemezdi zaten. Kehanetleri gerçekleşiyor, bunu yadsıyamaz hale geleceğimiz zaman yakındır. Doğa kinini kusuyor, biz dinlemiyoruz. Derdimiz hala bir anlam ve düzen silsilesinde kaybolmak sanki. Ama bu çaresizliğimize bir çözümü var Caraco'nun: kitlesel ölüm ve ürememek. Kabul edebilecek miyiz peki bunu? Yoksa düzenin adamlarına hem kendimizi hem çocuklarımızı hem de onların çocuklarını ve torunlarını kul etmeye devam mı edeceğiz? Kötümserliğimizi/nesnelliğimizi kaybetmememiz dileğiyle. Herkese iyi okumalar diliyorum. :))

Kaos'un Kutsal KitabıAlbert Caraco · Versus Yayınları · 02,173 okunma

··

1.685 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.