Incelememe, Chicano (Meksika kökenli Amerikalı) romanı dalında 1971 yılında ödül almış bir kitap olduğunu söyleyerek başlıyorum. Fakat yazarın önsözde söylediği gibi; "Bir roman bir kültürü açıklamak için yazılmaz. O, kendi kültürünü yaratır."
Rudolfo Anaya, kitabın büyük ölçüde otobiyografik unsurlar barındırdığından da bahsediyor. Gelenekçi bir anne ve daha dışa dönük bir babanın evladi olan Antonio, küçük bir kasabada yaşadığı olaylar neticesinde Tanrı'nın varligi ve gerekliliğini sorgular. Üstelik bunu papaz olma yolunda eğitim alırken yapar. Kötülük neden vardır ve Tanrı neden kötülere ve kötülüğe fırsat vermektedir? Gölde bir balık olarak yaşamına devam ettiğine inanılan altin bir Tanrı olmak daha iyi değil midir? Ultima isminde bazı özel iyileştirme yeteneğine sahip bir misafirin, parçalanmış ruhuna yardım ettiğini iddia etse de kitabın kurgusunda bunu çok hissedemedigimi söylemem lazım. Daha çok cadı olduguna inanılan Ultima'ya bir vefa borcunun yerine getirilme çabası gibi geldi bana.
Çocuğun gözünden yazılan edebi eserlerin inandırıcılığı hep zorlayıcı gelmiştir bana! Bu kitap o noktada iyi olsa da vermek istediği şeyi tamamen verebilmiş mi emin olamadım. Yine de meraklısına tavsiyemdir. Keyifli okumalar dilerim.
