O pişpişənin böyründə bir əncir ağacı vardı, yarpaqları payızda da gömgöy olurdu. Bir də bir alça vardı, tövlə tərəfdə, divarın lap dibində, payızda çiçək açırdı... O alça dururmu hələ?
Sərvər dedi:
- Durur, niyə durmur... Sən mənim başımı bişirmə. Mənim pullarımı ver.
- Pişpişə də durur?
- Məni dolayırsan?
- Dolamıram, soruşuram, dururmu o pişpişə?
- Durur, nə olsun ki?
- Mən o pişpişənin dibində Əli oğlu Mürsəlin qızını öpmüşəm. - Sərvər dedi:
- Sən piyansan, ağzına gələni çərənləyirsən!
Sayfa 310 - Çaşıoğlu nəşriyyatı