"Beni yaratıkların arasına iten hain an da Zaman'ın listesinden ilelebet silinsin!" Kitabı okurken adeta varoluş sancısı çektim. Duvarlar üstüme üstüme geldi, yazarın deyimiyle yeryüzü ve gökyüzü resmen hapishane oldu gözümde. Eserin varoluş sorunsalını muhteşem bir biçimde yansıttığını söylemeliyim. Okunması zor, her cümle özünde derin mânâlar barındırıyor. Bu cümleleri tahlil ede ede okumakta fayda var. Kaldı ki bende notlar alarak okudum ve cümleler üzerine uzun uzun düşündüm. Kitapta alıntı yapmadığım bölüm pek yok gibi... Eseri asla yorgun bir zihinle okumanızı tavsiye etmiyorum. Zihninizin berrak olduğunu hissettiğiniz dakika başlayabilirsiniz kitaba. Peki Çürümenin Kitabı neden bahsediyor, bize ne gibi mesajlar veriyor? Bu çürüme elbette bir meyve yahut sebze çürümesi değil, biraz ironik olacak fakat bir diş çürümesinden de bahsetmiyoruz. Efendim ruhlar ve kalplerde çürüyebilir. Peki bir ruh yahut kalp nasıl ve neden çürür, kokuşur? Cioran hangi zihniyetle böyle bir metafor kullanmış? Yazar varolmanın buhranını yaşıyor ve bunu estetik cümlelerle okura çok iyi yansıtıyor. Düşündürüyor. Onun deyimiyle "Şeyleri" Sorgular pozisyona geliyorsunuz. Acabalar zihni kuşatmaya başlıyor. Yazar diyor ki: "Varoluşa nasıl çare bulmalı, o sonu olmayan iyileşmeyi nasıl nihayete erdirmeli?" Bulamıyor, bulamıyor ve daha da dibe batıyor. Ümit etme yetisini dahi kaybediyor. Ve sonu bir hiçliğe doğru gidiyor. Hiçlik diyor yazar! Hiçlik her şeydir... Kurtuluşa ermek, çare bulmak, sağlıklı olmak, iyi düşünmek, inanmak, varoluş tamamiyle çürümektir. Dua etmek komedidir. Onun komik gördüğü bir durum daha vardır: başkalarının acıları... Gariptir ki başkasının acısı ona gülünç geliyor. O acı çektiğimiz ölçüde var olduğumuza inanıyor. Adeta aklın sınırlarını zorluyor. Ve dünya! Bir gözyaşı cehennemidir. Yaşam umutsuzluktur. Ümit etmek- felâket. Bu ifadelerle; yazarın ne derecede içsel sıkıntıda olduğunu tahmin etmek güç olmasa gerek. İntiharı yüce bir erdem olarak görmek tamda varoluş sancısı çeken bireye yakışırdı. Ciaron, okura bu sancıyı çok iyi geçiriyor. Eğer bu sancıyı içinde bir nebze olsun barındıran varsa kitabı okumayı ertelesin derim. Çünkü zihni bulanık olan bireyi daha da çıkmaza sürükleyebilir.. Tanrıyı ve peygamberi hiçe sayan yazar, "bütün tanrılardan nefret ettiğini" dile getirmekten hiç çekinmez. Tanrı ile ilgili fikri: "Tanrıyı tümdengelim yoluyla bulabilsem de, Onu yüreğimde hiç bulamadım." Üstelik o, dünyaya çocuk getirmeyi çılgınlık olarak görür. Enteresan bir ruh hâli var hakikaten... Varoluş depresyonunu yaşayan bireyler için yaşam adeta karanlık dipsiz bir kuyudur. Yazarda bu varoluş sorunsalını cinayet ile eşdeğer görür. Ve hatta şu ifadeleri beni epeyce düşündürdü: " Eczanelerde varoluşa karşı hiçbir özel ilaç yoktur." "Hangi günahı işledin de doğdun? Hangi suçu işledin de varsın? Acında kaderin gibi sebepsiz." Doğum gerçeğini adeta ciddi bir problem olarak görüyor. Varoluşun pençesinden kurtulmanın yollarını sunuyor.. Varolmak nasıl bu kadar karamsar yapar bir bireyi, algılamakta güçlük çekiyorum. O kafayı yaşamak istemezdim. Bence ciddi bir problem. Beklenti ile ilgili zihniyetini doğru buluyorum, benimde hayat felsefemi oluşturuyor bu fikri. "Beklenti içinde , henüz olmayanın içinde yaşamak, gelecek fikrinin varsaydığı kışkırtıcı dengesizliği kabul etmektir." Beklenti ile mutsuzluk dogru orantılıdır fikrimce. Biz beklentileri azalttığımız ölçüde mutluluğumuzu çoğaltırız. Beklentimiz gerçekleşmedi mi ciddi bir psikolojik yıkım ve hayal kırıklığı ile karşı karşıya kalırız. Beni yaratıkların arasına iten hain an da Zaman'ın listesinden ilelebet silinsin!" İncelememin başında yer verdiğim bu alıntı bana göre kitabın özünü oluşturuyor. Keyifli okumalar dilerim.

Çürümenin KitabıEmil Michel Cioran · Metis Yayınları · 202110,3bin okunma

·

208 görüntüleme

Rıdvan Pala

@190330 ·

06 Haziran 2022 22:52

Ben bu kitabı anlamadığım bir şekilde yarım bıraktım , ama sizin bu incelemeden sonra tekrar okumaya çalışacağım 👏🏻👏🏻

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Dilek çlkgl