Çürümenin Kitabı

Çürüyoruz gönülsüzlüğümüzle, saldırgan dilimizle, zalimliğimizle, fanatizmliğimizle…

Kokuşuyoruz düşünce bulantılarımızla, hırpalanan ruhumuzla, kelime fuhşiyatımızla…

Eriyoruz yaşamı olumsuzlaştırmakla, düşünce itibarsızlaştırmalığımızla, yüz buruşturmalığımızla…

“Çürümeyi mi ilginç bulduğunuzu, Çürüyenleri mi ilginç bulduğunuzu” mutlaka sorgulamalısınız eğer bu kitaba gönlünüz kayarsa.

Her bunaldığınızda, “İntihar mı etmeli?” ya da “İntihar meyilinden olumlu bir yaşam mı çıkarmalı?” sorularına cevap verememekliğinizi irdelersiniz eğer bu kitabı arzularsanız.

Kitabı okuduğumda “Ne gülün, ne de ağlayın. Sadece anlayın.” diyen Spinoza’ya ayrı bir saygı duymak ihtiyacı hasıl oldu düşüncelerimde.

Uykusuz bedenler, yorgun ruhlar için bir nefes gibi yazılmış kitabı kim okumak istemez ki?

İnsanın derdi, ebedi yenilmiş olsa bile yine de vazgeçmeden hayatla didişmek değil midir?

İşte burada kararı siz vereceksiniz. “Çürümek” yada “Düş kırıklarını ölmeden önce gömmek”

Çürümeye savaş açan tüm gönüllülere…

Saygılarımla…

"Aşka, hırsa, topluma sırt çevirenlerden kendinizi sakınınız. Vazgeçmiş olmanın intikamını alacaklardır."

"Hiçbir kriterin olmadığı bir dünyada yaşamak isterdim' Hiçbir prensibin ve formun olmadığı bir dünya! Bir dünya ki, belirsizlikler diyarı; çünkü bizim şu ana dek yaşadıklaɾımız tamamen foɾmlara, kriterlere bağlı o kadar yavan. "

Kitap sindire sindire yavaşça okuyabileceğiniz tarzda felsefik ve bir o kadar dopdolu , felsefe severlerin okumasını tavsiye ederim.Hayatla ilgili her duyguya değinmiş yazar.İnsana gerçek anlamda birşeyler kattığını düşünüyorum.

Bilmeyenler için; Cioran’ın yabancılaşma üzerine fikirleri, varoluşçu yazarlardan olan Albert Camus ve Jean-Paul Sartre'yi derinden etkilemiştir.Pesimist yaklaşımıyla Cioran, hayatın, anlamsızlığı, sıkıntısı, çaresizliği ve sakıncaları üzerine çok yazdı.Ve Cioran aynı zamanda filozoftur.

Kitapla ilgili not; beğendiğiniz yerleri bir kâğıda aktarın kitap bitince kendi notlarınızı baştan sona okuyunuz.
Bana bu kitabı hediye eden değerli arkadaşıma çok teşekkür ediyorum.

Çürümeyi okumaya karar verdiyseniz ve kitabı elinize aldıysanız sizi kimsecikler bundan alıkoyamaz, tavsiyeye de gerek duymazsınız. Çünkü kitabın kapağını açar açmaz sizi içine çeken çekene; çürümeler, kokuşmalar, bunalımlar, haykırışlar; düşünceler, tespitler, eleştiriler...
Kitaptan alıntılarla somutlaştırayım, daha iyi anlaşılır: “Nerede tükettin ömrünü? Bir hareketin hatırası, bir tutkunun işareti, bir maceranın parıltısı, güzel ve firari bir cinnet.. Geçmişinde bunların hiçbiri yok; hiçbir sayıklama senin ismini taşımıyor, seni hiçbir zaaf onurlandırmıyor. Iz bırakmadan kayıp gittin; senin rüyan neydi peki?"
Fakat Çürüme, o kadar da basit değil herkesin okuyabileceği, satırlarını kaldırabileceği bir kitap değil; aşırı yoğun bir kitap, Cahil Hoca’dan sonra okurken zorlandığım ilk kitap. Cioran, okuyucuyu paragraflar arasında hazmede hazmede yürüyüşe çıkartan bir yazar...bu yüzden hemen bitirip köşeye atabileceğiniz bir kitap olarak düşünmeyin! Günlük ortalama 25-30 sayfa ancak okuyabiliyordum. Bazen bir sayfadan sonra ikinci sayfayı kaldıramıyor kitabı sessizce yerine bırakıverirdim🤷‍️
Çürümenin Kitabı okurken can sıkar, okuruna acımaz, bazı gerçekleri insanın yüzüne yüzüne çarpar; “İnsan, kendini Şeytan’da çok fazla bulduğu için O’na tapamaz; ondan bilerek nefret eder; kendinden-yüz çevirir ve Tanrı’nın yoksul vasıflarını ayakta tutar. Ama Şeytan bundan şikayetçi değildir ve bir din kurmaya hiç heveslenmez: Zayıflatılmamasını ve unutulmamasını temin etmek için burada değil miyiz biz?”
Ruhunuzu doyumsuz, boşlukta hissettirir, hayata tutunduğunuz değerleri şöyle bir silkeler(özellikle inanç konusunda):
“Niçin Tanrı o kadar soluk, o kadar dermansız ve o kadar vasat bir çekiciliktedir? Niçin ilginçlik, tutarlılık ve güncellikten yoksundur ve bize o kadar az benzer? Bundan daha az insan biçimli ve bundan daha ucuz bir biçimde uzak bir imge var mıdır?”
Ya bizler! bizler masum muyuz? Cioran’e göre değiliz hatta daha da ileri gider bir caniyle aynı kefeye koyar; “Cani, özgürlüğünü sınırsız bir şekilde kullanır ve gücünün fikrine karşı koyamaz. Başkalarının hayatına son verme konusunda, o da her birimizle aynı düzeydedir. Eğer düşüncede öldürdüklerimiz hakikaten yok olsalardı, yeryüzünde kimse kalmazdı. İçimizde çekingen bir cellat, hayata geçmemiş bir katil taşırız.” yine bir başka sayfada;
“Hepimiz sahtekâr olduğumuz için birbirimize tahammül ederiz.” der.
Kitap boyunca yazar, günlük hayatı deşmeye devam eder, bazı yerlerde tercihinizi yazardan yana kullanmak istemezsiniz bu durumda kafa karışıklığınızla kala kalırsınız... Dinler, ‘intiharı’ günah olarak(bunun sebebini de söylüyor o da ayrı bir konu) yazar ise yaşamı Tanrı’dan uzaklaşma olarak değerlendiriyor. Bu yüzden yazar 30 yaşına varmadan ölmeyi düşündüğünü fakat intiharı bir türlü gerçekleştiremediğini sık sık dile getirir. “Bir insanın ihtirasından fazla yaşaması, onu benim gözümde hor görülmeye lâyık ve iğrenç kılmaya yetiyordu. İnsanlığın bana fazla geldiği de söylenebilir. Onda az sayıda büyük karar ve öyle bir yaşlanmaya teşnelik görüyordum ki yüz çeviriyordum; otuzuma gelmeden bu işi bitirmeye karar vermiştim. Fakat yıllar geçtiğinden, gençliğimin gururunu kaybediyordum: Her gün, bir tevazu dersi gibi hâlâ hayatta olduğumu, hayatın çürüttüğü insanların arasında rüyalarıma ihanet ettiğimi hatırlatıyordu bana.”
... Ölümü seçenler dışında hiç kimsenin Tanrı’nın sevgili kulu olamayacağını tekrarlıyordum kendime. Şimdi bile, kendini asan bir kapıcı yaşayan bir şairden daha değerlidir gözümde. İnsan intiharı ertelenmiş birisidir.”
Çürüme varoluşu, işlenen bir günah, bir suç nedeniyle olduğunu savunur. “Hangi günahı işledin de doğdun? Hangi suçu işledin de varsın?...
Çürüme sizi düşünmez; tam aksine sizi azarlar, bunaltır, mutsuz eder ve yerden yere vurur; insanın aklına, yazarın biz okurla, hayatla ne alıp veremediği sorusu gelir; ben bunu tüm satırlarda sorguladım...
Yeri gelir yazarın karşısında dehşete kapılırsınız, okurken insan yazarla kavga ederken, tartışırken buluyor kendini.
İçinizden bir çığlık yükselir, neden...?
Kitabın sonlarına doğru kitapla barışır kucaklarsınız, yazarına bir göz kırpar ve şöyle dersiniz: Evet, bunlar senin doğruların...

Son olarak eğer Cioran’i daha önce okumadıysanız; kitaba başlamadan önce birkaç iyi inceleme okumanızda ve alıntılara göz atmanızda fayda var. Çürüme’yle beraber yazarın diğer kitapları da okuma listeme eklendi. Mutlaka okunması gereken bir eser, okumak isteyen herkese keyifli okumalar dilerim...

Merhabalar Çürümenin Kitabı diğer kitaplardan çok farklı çünkü buhran karamsarlık huzursuz olacağınız bir kitap.Kitabı okumadan bu kadar karamsar bir kitabı neden okuyayım.Kitaplar huzur bulmak ve dünyadan biraz uzaklaşıp rahatlamak için değil miydi ? Evet öyleydi ama biraz olsun kitapların güzel hayal dünyalarından hayatın gerçeklerini görmemiz gerekiyor.Kitap kanıksamış olduğumuz düşünceleri ve hayatı sorgulatıyor sorgulatırken korkunç olabilir ama Bu oldukça zor olsa bile, belki çürümüş de olsa gerçeklerin peşinden koşmak, onlarla tanışmak, farkındalıklarımızla birlikte yaşayabilmemize olanak sağlayabilecektir. Kitapta en beğendiğim aforizmalar ve alıntılar;
“Hayat ancak içine kattığımız yutturmaca derecesiyle hoş görülebilirdir.”
“Hüzün ilk günahın şiiridir...”
“Gündüzleyin güneş marifetiyle bir balmumu gibi eriyorum ve geceleyin katılaşıyorum; beni paramparça eden ve beni kendime iade eden art ardalık; cansızlık ve miskinlik içindeki başkalaşım...”
İyi Okumalar Dilerim...

Cioranın bu eseri için anahtar kelimeler sanırım şunlardır; Mükemmel, düşündürücü, etkileyici, çarpıcı, felsefik, dramatik, şiirsel, açık.

Ciroan, eserinde felsefi görüşlerini kendisine has çarpıcı üslubu ile ifade etmiş. Eser bazı yerlerde düşünselliği devreye soktuğu için aktarımı yavaşlatsa da genel itibari ile akıcı ve tamamlayıcı seriler şeklinde ilerliyor.

Kitapta yoğun bir haz ve ilham'ın eşlik ettiği anlatım söz konusu. Yazar, eserini yazdığı duygusal ve düşünsel havayı tamamen eserine aktarmış, ama yine de tam olarak tanımlayamayacağım bir yoğunluk var sanki: Öfke, açıklık, kibir, sıkışmışlık hisleri arasında bir yerlerde...

Eseri felsefi olarak inceleyecek olursak; kitap okuyucunun fikirsel düzlemini kırarak ilerliyor. Sanırım eserin çarpıcı olması da bu sebepledir. Yazarın kimseyi gücendirmemek veya zihnini alt-üst etmemek gibi bir kaygı gütmediği çok açık. Belki de felsefi eserler hatta özellikle felsefi eserler böyle olmalı.

Kitaba dair ne söylesem sanırım biraz eksik kalacaktır. Bazı eserler hakkındaki en iyi fikir ancak okunarak alınabilir. Eseri tekrar, belki de sonra bir tekrar daha yaparak okuyacağım. Zira oldukça keyif aldım. Sizlere de şimdiden keyifli okumalar dilerim.

UYARI: GERÇEKLERLE YÜZLEŞMEYE HAZIR DEĞİLSENİZ BU KİTABI OKUMAYIN!

Çürümeye sebep bakteriler midir? Ama bu kitap bir meyvenin çürümesini anlatmıyor ki! Ruhun, yüreğin önce kokuşmasını, sonra da çürümesini anlatıyor. O zaman en baştan başlayalım, bakalım bakteri değilse nedir çürüme sebebi!

İnsan dünyaya yalnız gelir ve zamanla kalabalıklar içine karışır. Yalnızlığı bozan dünyadır. Kişi zaman içerisinde yurtsuzlaşır, ruhuna dertler sızar. Istırap çeken ilk insan zanneder kendini, kendi acısı dışında herkesin acısı meşru ve gülünçtür aslında. Işığa yürümek isterken karanlıklara çıkar. Yeşermesine susadığı ümit tohumlarını dünya geçersiz kılar. Bu safhada bir koku oluşmaya başlar, kokuşmaya başlar ruh. Ve devamı gelecektir.

Çürümenin kokusu geleceğe buram buram yayılır. Gelecekte özgürlük arar insan, sonunu ertelemeye uğraşır. Yaşamaya devam etmek için hakikati kabul etmeye çalışır. Fakat hangi yöne giderse gitsin adımları yere batacaktır. Çürümüşlüğü beraberinde parça parça sürükleyecek, kendine yalanlar söylediğinin farkında olmayacaktır. Öyle bir an gelecek ki keşfedilmemiş bir gezegen kadar uzaklaşacak kendinden!

İçine kapanacak, uykusuz gecelere birçok sorgulama sığdıracak. Kendisinden kurtulmak belki de son çaresi olacak ya da mutsuzluğuna alışacak. İki bacağın üzerinde onca malzemeyi ve buna bağlı tüm tiksintileri taşıyacaktır. Her şeyle hesabı kapatmak için kendini tasfiye mi etmesi gerekir yoksa? Ya da her bir anının 'neden' ini, 'nasıl' ını mı sorgulamalı?

"Bütün varlıklar mutsuzdur; ama ne kadarı bunu bilir?"
Bu alıntı çok düşündürücü değil mi? Sorgulamamak elde mi!

Bu bahsettiğim insan aslında hepimizin içinde, içimizde bir kuytuda. Bu kitap kendime tuttuğum bir ayna oldu adeta. Gerçeklerle yüzleşmek zorunda kaldım belki, yine de kendimi kandırmak yerine yüzleşmeyi yeğlerim...

Yazar, kitapta tanrıları fazlasıyla yargılamış ve nefretini açıkça dile getirmiştir.

Emil Michel Cioran da ilk defa okuduğum yazarlardan. Kitabın akıcı olduğunu söyleyemeyeceğim maalesef. Zor ve yorucu bir deneyimdi. Kısaca ve en yalın halde anlatmaya çalıştım fakat daha bu kitap hakkında sayfalarca yazabilirim. Sıkmamak adına kısa olmasını tercih etmeliyim galiba.

Kitabı okumak için geniş vakit ayırabileceğiniz bir zaman tercih etmenizi tavsiye ederim. Kitabın çekici kapağı sizi aldatmasın, zira asla aralara sıkıştırılacak bir eser değildir. Keyifli Okumalar...

Cioran okurları olan bizleri zerre kadar umursuyor mu? Kesinlikle hayır! Varoluşun ve her türlü kavramın boşunalığı ve çürümüşlüğünü ruhunun her zerresinde hissediyor. Bize de ruhuna ve beynine tuttuğu aynaya bakmayı yazınsal miras olarak bırakıyor. Aforizmaları ile kuşatırken intiharı damarlara enjekte ediyor. Kendisi ise yıllarca kah öğrenci olarak kah umursamazca da olsa yaşıyor ta ki alzheimer olana dek. Belki de zihninin her şeyi unutmayı istemesinin bir işaretidir bu. Aksi takdirde ne intihar etme gücünü bulacaktır ne de bu fikirlerle daha fazla yaşayabilme. Eğer bu kitabı depresif bir ruhtayken okuyan olur da hayatına mal olursa veya olmuşsa çok yazık! Yaş ve ruh durumu kısıtlaması konularak satılmalı. Kırmızı reçeteli ilaç misali!

Aforizmaları, satır satır okunası cümlelerini, fikirlerini yorumlamak ise keyifli! Yine de insanoğluna dair bu kadar kötümser bakmamak gerekir. Çok sert ve vazgeçirici tüm güzelliklere yönelik. Okunması kolay mı? Kesinlikle değil. Hap gibi dozunda alınmalı ki zehirlenme yaşatmasın fazla dozdan ötürü.

Yaz döneminde okumasaydım ne kadar dibi görürdüm hayal edemiyorum. Düşünceler günlerce zihninizde demleniyor. Hayat enerjisini emiyor. Bazı sözleri o kadar keskin bir doğrulukta ki hak vermemek elde değil. Öte yandan hayat böyle düşünülerek devam ettirilesi bir şey değil.

Camus’yü etkilediği söylense de Camus çok ama çok daha iyimserdir hayatta kalmaya dair. Ateistler için ateşle oynamak gibi bu kitabı okumak! Aman dikkat!

Kitabın hatırlattığı parça ise anathema’nın flying parçasıdır:

https://m.youtube.com/watch?v=Am_VzTpXStA

Türkçe şarkılardan ise “Dolu Kadehi Ters Tut” un şu parçasıdır:

https://m.youtube.com/watch?v=EmZVeNIAG4U

Kitabın ne kadar sarsıcı olduğunu yorumlardan anlamak mümkün ancak ben bu kadarını beklemiyordum. Hem kitap hem de kitabın içindeki bölümler gayet kısa fakat okunan her bir bölümü iyice sindirebilmek için çok zamana ihtiyaç var. Bazen sadece bir cümle okuyup kitabı kapattığım da oldu. Zihni oldukça yoruyor, biraz da felsefeye, sorgulamaya meraklıysanız düşüncelere kapılıp gidiyorsunuz. Elimin altından ayırmak istemediğim bir kitap. Sık sık okuyup daha iyi anlamak gerekiyor. Böyle bir kitap yazdığı için yazarı da iyice araştırıp diğer kitaplarını da okuyacağım.Varoluşçuluğa,sorgulamaya, felsefeye ilgi duyan herkese tavsiye ederim. Keyifli okumalar.

Öncelikle bu kitabı okumaya kararlıysanız benim gibi kütüphaneden ödünç almayın. Aceleye getirilmeden okunması gerekiyor.

Nasıl Tanpınar Murakami'den daha fazla özen istiyor, bu kitap ta diğer kitaplardan daha fazla ama çok daha fazla özen istiyor. Her cümlesinin üstünde durmalı, anlamalı ve kitabı okurken sık sık durup düşünmelisiniz.

Cioran iyi bir felsefeci, a noktasından b noktasına cümlelerini çok güzel örerek ilerliyor. Okurken yoruluyorsunuz ama kimi zaman vardığınız b noktasında size kıymetli bir katkı sunabiliyor.

Benim bir kitaptan beklentim içinden alacağım bir cümledir. Bana bir cümle katan kitabı boşuna okunmamış sayarım. Çürümenin kitabı bana çok cümle kattı, belki üç, belki dört kitaptan edineceğim cümleleri bana tep kitapta verdi.

Son cümlelerim kitabın çevirmeni Haldun Bayrı için olsun. Çok zor bir işin altından çok başarılı bir şekilde kalkmış, ellerine sağlık.

ACABA DİYORUM İNSAN DENİNCE HATIRLANIYOR MUYUZ?

“ her fikir yansızdır ,ya da öyle olmalıdır;ama insan onu canlandırır,alevlerini ve cinnetlerini yansıtır ona ;saflığını yitirmiş ,inanca dönüştürülmüş fikir ,zaman içindeki yerini alır,bir olay çehresine bürünür .Mantıktan sara hastalığına geçiş tamamlanmış olur ..ideolojiler ,doktrinler ve kanlı şakalar böyle doğar.”

Bir kitaba anca bu kadar güzel ve derin başlanabilirdi.Kaçıncı defa okudum anlamak için bilmiyorum .Felsefenin en sevdiğim yanı da her okunuşunda akla yeni yorumlar getirmesi .

Çürümenin kitabı;insanlığın bir özet kitabı,varoluşçuluk,insan ,tanrı ,
İnanç,iyilik ve kötülüğün tezatlığı,hayat ve ölüm ,daha bir çok konu üzerine derin bir düşünce kitabı.

DİKKAT!!!

Kitaba başlayacaklar için birkaç tavsiyede bulunmak istiyorum.
1-Kitabı okurken yalnız olduğunuzdan ,sessiz ve sakin bir ortamda bulunduğunuzdan emin olun çünkü bu kitap kalabalık bir ortamda ayak üstü okunabilecek bir kitap değil.
2-Kitabı okurken yanınızda mutlaka bir kalem ve bir not defteri bulundurmanızı öneririm .
3-Beğendiğiniz ve not aldığınız alıntıları kitabı bitirdikten sonra bir daha okumanız ,verilmek istenen mesajı daha iyi algılamanızı sağlayacak .
4-Son olarak asla bir ön yargıyla başlamayın ve kesinlikle bırakmayın .


Her cümlesi çok kıymetli ,her kelimesi çok çarpıcı kitaptan beni en çok sarsan insan,tanrı,ölüm ,hayat
Üzerine olan tespitleriydi.Kitabın bütününden çıkardığım varsayımlar şöyle ki:

İNSANA DAİR
“İdeal bir şekilde zihni açık ,yani ideal bir şekilde normal insan ,içindeki “hiçlikten” başka hiçbir şeye tutunmamalıdır..”

Oysa bizler varoluşumuzu dahi bir şeylere tutundururuz .Benliğimizi arzularımıza ve ihtiyaçlarımıza kaptırırız.Bir süre sonra ruhumuz ve algılarımız bu yönde şekillenir.
İyilik ve kötülüğe dair algılarımız bile bize göre şekillenir bu sayede .

Doğru yada yanlışı ayırt edemediğimiz bir hal aldığında benliğimiz ,ki insan belli bir yaşa geldiğinde herşeyi farkına vardığı ve hayatı anladığı kanısına varır .Bu yüzden ;” Vaaz verme çılgınlığı içmizde öylesine yer etmiştir ki ,korunma içgüdüsünün bilmediği derinliklerden doğar.Her insan ,kendinin bir şey önereceği ânı bekler :Ne önerdiği önemli değildir.Bir sesi vardır ya ,o yeter .Ne sağır ,ne dilsiz olmanın bedelini pahalıya öderiz ...”

TANRIYA DAİR
Tanrı :Ürküntülerimizin üzerine dosdoğru düşüş;hiçbir ümide kanmayan arayışlarımızın ortasına yıldırım gibi inen selâmet ;tesellisiz kalmış ve zaten teselli edilmek de istemeyen kibrimizin dolambaçsız bir biçimde geçersizleşmesi;bireyin kızağa çekilme yolunda ilerlemesi;endişe noksanlığı yüzünden ruhun işsiz kalması..

E.M.Cioran ‘ın yazdıklarından şu çıkarımlarda bulunuyorum kendimce .Onun anlattıklarından yola çıkılarak şu sorular cevaplanmalı asıl .İçimizdeki korku mu bizi bir tanrı inancına götürür?
Yoksa insan bir hiçten yaratılma düşüncesini fazla mı basit bulur ?
Yada bir Tanrı tarafından yaratılmış olmak onu daha üstün mü kılar? Bir hiçten varolmak şüphesini bitirmek için en kestirme çözümdür belkide tanrı.Şüphe insanı kemiren en kötü duygudur çünkü .Öldüğümüzde bizi karşılayacak kimsenin olmayacağı korkusu,beraberinde karşılayan ve yargılan birinin olma düşüncesi hayat boyu kemirir içimizi.
“Yanılmak,kandırılmış olarak yaşamak ve ölmek ;insanların yaptığı budur.Ama bizi Tanrının içinde yok olmaktan koruyan ve bütün anlarımızı ,hiç etemeyeceğimiz dualara dönüştüren bir haysiyet de vardır .”
Asla Tanrı tanımaz değil ,ancak tamamiyle tanrı bağımlısı da değil.

HAYATA -ÖLÜME DAİR
İnsan ile “insan “arasında bir ince çizgi vardır .Tıpkı hayat ile ölüm arasında olduğu gibi .Biri mutlak ve kesin ,diğeri belirsiz ve süresiz .
Çoğumuz ölümden korkarız.Çünkü bir son olduğuna inanırız .Buna sahip olduğumuz dinler ve inançlar bile engel olamaz .İnsanın yaşadığı en büyük ironi belkide budur .Herkes öldükten sonra bir yaşam ümidiyle yaşar ama asla ölmek istemez .Çünkü her ne kadar zor ,sıkıntılı ve kısa olsa da ;hayat daha keyifli ve çekicidir .Bu yüzden ölüm daha sert ve korkunç gözükür .
“Hiçbir şeye dayanmadığı için bir gerçeğin gerekçesi bile bulunmadığı için ,hayata sebat ederiz .Ölüm fazla kesindir ;bütün sebepler onun tarafında bulunur.”

Oysa Emelie ye göre asıl korkunç olan hayattır .Çünkü:” Hükümsüz sırları biriktire biriktire ,anlamsızlığı tekeline ala ala,hayat ölümden fazla ürküntü verir .Büyük meçhul odur.”


EN BEĞENDİĞİM ALINTI
“Ölüm duygusu olan insanla bu duyguya hiç sahip olmayan insan arasında ,iletişimi mümkün olmayan iki dünyanın uçurumu açılır ;bununla birlikte ikisi de ölür ;fakat biri ölümünden habersizdir ,ötekiyse bunu bilir ;biri sadece bir anda ölür ,ötekiyse sürekli ölmektedir.”

BENİ EN ÇOK SARSAN ALINTI
Hayatla dolup taştığı için,Şeytan’ın hiçbir sığınağı yoktur:İnsan kendini Şeytan ‘da çok fazla bulduğu için O’na tapamaz;ondan bilerek nefret eder;-kendinden-yüz çevirir ve Tanrı’nın yoksul vasıflarını ayakta tutar.Ama Şeytan bundan şikayetçi değildir ve bir din kurmaya hiç heveslenmez:Zayıflatılmamasını ve unutulmamasını temin etmek için burada değil miyiz biz?”

KÜÇÜK BİR ELEŞTİRİ

İnsan ,varoluşçuluk ve daha birçok konudaki görüşleri hakikaten okunmaya ve düşünmeye değerdi .Ancak bir çok konunun sonunda Tanrı’ya eleştirisel bir yaklaşımda bulunması ,hatta çok sert ifadeler kullanması gereksiz tekrarlara düştüğünü hissettirdi.Örneğin;”Niçin Tanrı o kadar soluk,o kadar dermansız ve o kadar vasat bir çekiciliktedir?Niçin ilginçlik ,tutarlılık ve güncellikten yoksundur ve bize o kadar az benzer ?Bundan daha az insanbiçimli ve bundan daha ucuz bir biçimde uzak bir imge var mıdır?”

KÜÇÜK BİR SİTEM

Yazılabilecek konuşulabilecek hemen her konu üzerinde felsefik bir yaklaşımla bir fikir beyan eden yazar niçin kadına dair yıkıcı eleştirileri tercih etmiştir .Filozofların bir öz kimlik arayışı cinsiyet ayırımı gözetmeli midir ?Yani savunacağı tezi kadınları aşağılayarak yapan birinin savunduklarını kendi elleriyle çürütmesinden başka nedir bu ?
Kadını bu kadar ucuz,tüm günahların suçlusu,kendi deyimiyle “yosma “şeklinde tanımlaması kadın düşmanlığından başka bir şey değildir .


........................&................................

Felsefecilerin hep bir tanrı tanımaz yanları varmış gibi gelir bize .Belki de herşeyi bu kadar irdelemeleri ,karşı çıkmaları bizi bu düşünceye sevk eder.Çürümenin kitabı doğrusu ,yanlışıyla çok yönlü bir kitap kesinlikle .Sıkılmadan okuyacağınızdan eminim .Kendinize bir şans verin ve mutlaka okuyun derim .

Kayıp gitmemiz yakındır ,ama kaçınılmaz değildir.İlginç bir kazadır ,ama hiç yeni değildir;korkularımızın ufkunda şimdiden bir tebessüm doğmaktadır ..duanın kucağına hiç düşmeyeceğizdir...Zira sonunda O kazanmamalıdır;büyük harfle yazılan ismini lekelemek ,istihzamıza düşer;saçtığı titremeleri dağıtmak da yüreğimize..

Ciora'nin kaleminden çok çarpıcı bir eser. İnsanin anlam arayisina cevap niteliginde,dogrulariniza ters düşen cinsten. Ne söylesem eksik kalacak mutlaka okunmalı..

Siz hiç anlamak için bir cümleyi 5 kez okudunuz mu? Ben kitabı okudum bu şekilde. Cümlenin ortasına geldiğimde başını unutuyorum. Sonuna geldiğimde ne okudum diyorum :D Çürümenin kitabı sizi yavaş yavaş çürütüyor bu şekilde. Burada çevirmenin de büyük paya sahip olduğunu söylemeden edemeyeceğim. Orijinaline daha yakın olsun diye kullandığı kelimeler şuan çoğu insanın unuttuğu kelimeler. Yani bazen bu ne demek diye sözlüğe bakmanız gerekiyor. Sonra cümleyi okuduğunuz da vay bee diyebiliyorsunuz.
Issız bir adaya düşsen 3 kitap alma hakkın olsa deseler bir tanesi bu kitap olurdu. Çünkü yazılanları anlayıp kitabı bitirene kadar uzun bir vakit geçirmiş olurdum :)
Kısacası zor olsa da bana hitap eden bir kitaptı. Ben böyle düşünmeye yönelik kitapları daha çok seviyorum romanlara göre. Siz de böyleyseniz kesinlikle tavsiye ederim, iyi okumalar :)