Bu incelemeyi, pek de inceleme denemez; karalamayı önceden tasarlamıştım. Kaplumbağa kabuğu evler arasından toz hüzmesi olarak süzülürken. Sonra araya zaman girdi bir şeyler sayıklayıp kenara atmışım. Kim bilir ne demek istedim. Acil gerçekliğime dönmeden bir bakayım. Dönmem mümkün mü onu da kestiremiyorum esasen. "Her şeyi hesaba katarsak, nesneleri bir perde arkası olarak algıladım. Bana her yerde eşlik eden bir sahne olarak dünya fikir: Hayat sanki hüzünlü ve yapay bir performansın ortasında gözler önüne serilecekmiş gibi görünüyordu. Aslında, donuk bir dünyanın sıkıcı görüntüsünden kurtulmanın tek çıkar yolu, onu tumturaklı ve modası geçmiş bir tiyatro olarak görmekti." (Dördüncü Bölüm) Sana değil aynada arkanı döndüğün kişiye güvenmiyorum. Arkamı dönerek kendime, bu cümleyi söyledim.Geçen yıllarda eve dönerken, pencerelerde yokluğumu seyrettim, hoş evde olduğumu görsem daha büyük çılgınlık ama olduğum, olacağım yokluk aynamda bir çatlak arıyordum. Bir perdenin ardından bir başka dünyayı dikizler gibi. Burada her şey mümkündü. Neşenin ve kederin yoldaşı karga sürüleri, öğleden sonrasının can çekişen güneşiyle dalgalanan siluetler ve gölgeler. Belki de gölgelerin bir gölgesiydim veyahut gölgelerin kovuğunda titreşen bir yaprak. Olmayalı beri dünyasi. Yok olan ve birleşen toz parçacıklarının bir momentumu. Tüm bunlar kulağa delice gelebilir ama değil esasen hangimiz bir kaçış yolu aramadık ve gercekten bulabildik mi? Üstelik çoğumuzun baskalarının hayatındaki varlığı yokluğuyla belirgin ve el işi kâğıdından oyulmuş bir boşluğun hayaletleriyken. Sınırlının dünyasından sınırsıza doğru samanyolu merdiven. Peki bu kaçışlarin tahayyülü sadece bir patikanin etrafında mı döner, tavşan deliğinden atlamalı mıyız? Hayır ne tavşan olmak ne tavşanlığa ihtiyaç duymak ne de varlığın cepkeninin derin ceplerinden kaçma ihtiyaci hissederiz burada. Çamurlara batmak, nesnelerin amansız melankolisiyle sürüklenmek, isim veremediğimiz her şey burada uzanır bize. Yazarın açtığı kapı sadece kendi zihnine açılmaz, tüm o betimlemeler netliği ortaya koymak icin değil belirsizliği virüs misali yaymak, gerçeğin katmanlarını göz önüne sermek içindir, şaşmaz bilincinizden sıyrılıp dilin ifadeyle mümkün olmayan lezzetli tariflerine dalmak üzere acil bir çıkış noktası. Plotinos'un bahsettiği temaşa budur belki de. Varlığın yokluk evine bir transit araç veya bir asansör. Diyeceksiniz ki tüm kaçışlar denendi, bütün yollar tutulmuş. Hayır, sadece siz tarifi mümkünün pesinde koşmaktan avare olmuşsunuz. "Görünürü gerçek kılan yalnızca ve yalnızca görünmez olandır." Haritanızda tüm defineler, savas ganimetleri ele gecirilmiş gibi görünüyor belki zaten isimlendirdiğiniz her şey çoktan çıkıştan uzaklaşmıştır. Aynanıza bakın, her yeni yalanınızla sırrı buharlaşıp dökülünce kaçacak yeriniz kalmayacak. Aynanın içinden, sessizce.

Acil Gerçekdışılıkta MaceralarMax Blecher · Jaguar Kitap · 2018213 okunma

·

550 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

tabula rasa