Genel olarak; Hesse'nin ütopik Kastalya'sında ve bir boncuk oyuncusu olan Josef Knecht'in etrafında geçen Boncuk Oyunu kitabını okurken; açıkçası hep bir sayfa gelsin ve Boncuk Oyunu nasıl bir oyunmuş öğreneyim diye bekledim :) Misket oyunlarına mı benziyor yoksa abaküsle mi oynanıyor diye beklerken gerçeği fark ediyorsunuz. İşin tılsımlı yanı da burada. Kitapta asıl öğe hiçbir zaman 'Boncuk Oyunu' değil. Diyebilirim ki (2. Dünya savaşı yıllarında yazılmış ve yazımı on seneyi bulmuş bu yolculukta); steril edilmiş, dış dünyadan soyutlanmış elitlerin, dünyaya ve gerçek yaşama olan kayıtsızlığını; bir boncuk oyuncusunun meditasyonlarıyla kendi özünü keşfetmeye çalışırken, sosyal özden nasıl uzaklaştığını görüyoruz. Soyut ve hep bir yanı aksak olan elitlere has özgürlük anlayışı ile, ki ana karakter Knecht'in köle anlamına gelen ismiyle, ironiler zinciri başlıyor ve sosyal gerçekliğe yönelik öz farkındalıkla nihayete eriyor. Bence tam bu noktada, kurgunun ütopya ile distopya arasında bir yere yerleştiriverdiği de ortaya çıkıyor. ... Bu kitap adına son söz olarak şunu söyleyebilirim. Kesinlikle okunmalı. Fakat okuması yorucu. Hevesle başlanıp yarıda bırakılmaya çok müsait. Oysa, bir kenara bırakmanın aksine, birkaç kez okunduğunda daha iyi anlaşılabileceğini düşünüyorum. Mümkünse rahat ve dingin bir zihinle, geniş zamana da yayarak okumak daha uygun olacaktır. Hesse'nin mottosuyla noktayı koyalım: "Gerçek yaşanır, öğretilmez."

Boncuk OyunuHermann Hesse · Yapı Kredi Yayınları · 2020696 okunma

··

258 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ömer Metebey