"Senden Önce Ben"i hayatımda birinin varlığı hâlâ devam ederken okumuştum. Ve bunun sürekli böyle süreceğini düşündüğümden belki de "Senden Sonra Ben"e bir türlü geçmek istemedim, kitaplığımda öylece kaldı bir süre. Ve şimdi de o kişinin hayatımdan gidişiyle Senden Sonra Ben’i aldım elime. Sayfalarında aradım kendime bile itiraf etmekten korktuğum duyguları, nasıl başa çıkarım bu duygularla Lou ile birlikte anlamaya çalıştım. Kısaca birinin hayatından çıkışını nasıl unutursun ya da unutmuş gibi yaparsın onu öğrendim. Silmeyi değil alışmayı öğrendim belki de. “Bazen hepimiz kederin içinde bata çıka ilerlemeye çalışıyormuşuz gibi hissediyorum, diğerlerine ne kadar dalgalandığımızı ya da boğulduğumuzu söylemeye çekiniyormuşuz gibi.” diyor Lou. Will’i kaybetmesiyle dünyaya bambaşka bir açıyla bakmaya çalışıyor, her batan güneşin ardından onun kadar sıcak olmasa da aya sahip olduğunu, birini unutmanın değil içinde bir yerlere saklamanın doğru olan olduğunu ve yaşadığın her şeye rağmen dünyanın gülümsemeni değiştirmesine izin vermemen gerektiğini anlatmaya çalışıyor yaşadıklarıyla. Will aklına her geldiğinde canı yanıyor mu bilmiyorum ama onu içinde bir yerlerde sakladığını çok iyi biliyorum. Bırakın hayat size birilerini versin, bazen de geri alsın onları. Onlardan sonra biz olarak kalalım bir süre ama içimizde hissetmeye devam edelim ta ki artık acı vermemeye başlayıncaya kadar.

Senden Sonra BenJojo Moyes · Pegasus · 20166,9bin okunma

··

779 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nehir Gürbüz