Yaklaşık 2 yıldır kitaplığımda duran ve okunmayı beklenen seriye sonunda başladım ancak beğendiğimi söyleyemeyeceğim. Kitapta çok fazla mantık hatası vardı, aşırı tahmin edilebilirdi ve daha ana teması olarak kullandığı konuyu doğru düzgün açıklayamıyordu bile. Bunun yanı sıra kurguyu da hiç beğenmedim.Gerçi buna kurgu denilebilirse tabi. Daha ilk sayfadan Marguerite’in Paul’ü ( neredeyse hiçbir kanıt ve mantıklı sebep gösterilmeden Marguerite’nin babasının katili ilan edilen kişi) bulmak için başka bir paralel evrendeki Londra’ya boyut değiştirerek gitmesini okuyarak başlıyoruz. Olay çok hızlı gelişiyor anlayacağınız. Sevgili baş karakterimiz süper gerizekalı Meg ve ekürisi Theo markete gider gibi boyut değiştiriyorlar ve bu gittikleri boyutta inanılmaz saçma şekillerde oyalanıyolar. Meg Paul’ün peşine düşmesi gerekirken o boyuttaki halasıyla çay partilerine katılıp sözde network yapmaya çalışıyor falan ?? Ve Londra’da Paul’ü bulur bulmaz Theo’yla birlikte daha ilk dakikadan adama kafa göz dalıyorlar. Ya bi sakin olun ? Daha kanıtınız bile yok katilin o olduğuna dair ? Her şeyi geçtim daha BABANIN ÖLDÜĞÜ BELLİ DEĞİL CESET YOK ORTADA ALOOO ?? Ama kızımız ve süper zeki! arkadaşı Theo durur mu ? Hadi bunu geçiyorum. Bir sonraki boyut değiştirdikleri yerde Paul daha ilk dakikadan hafızasını kaybediyor ve buna neden olan şey o kadar saçma ki gözümü devirerek okudum. Ve gelelim salak MEG’in Rusyada yaptığı şeye… Muhtemelen bu kitabı okuyan herkes buna takılmıştır. Paul bir önceki evrenden gelen kendinin benliğini kaybediyor ateşkuşu kolyesi olmadığı için tamamen o evrendeki Paul’e dönüşüyor. Meg bunu bile bile onunla yakınlaşıyor ve hatta birlikte oluyorlar. Ama bunu yaparken o bedeni terkettikten sonra o dönem Rusyasında yaşayan Marguerite’in gerçekten Paul’ü sevip sevmediğinden emin değil buna olan tek kanıtı o Meg’in Paul’ün resimlerini çizmiş olması. Hadi bunu da geçtim o Meg’in bir nişanlısı var ve hamile kalması durumunda başı inanılmaz büyük bir belaya girecek ama buna rağmen bizim Meg gidip Paul’le birlikte oluyor ve işin sonuçlarını düşünmüyor. Sonra da kendi evrenine dönünce “Bu işin etiği konusunda düşünüyorum da..” diye aptal aptal konuşuyor. Kızım sen etik ne biliyor musun ki ?? Ayy bayılıcam kitabı düşündükçe saçma detaylar sürekli aklıma geliyor. O çok övülen gizemli Paul’ün fos çıkması, katilin ! aşırı açık kimliği, Meg’in ya ben bu Paul’ü mü seviyorum Rusyada bıraktığım Paul’ü mü bilmiyorum yaa diye saçma sapan ağlaması, kitabın güldür güldür gibi biten sonu.. Hangi birini anlatsam ki dostlar. Set olarak aldığım için diğer 2 kitap da var ama muhtemelen okumaya devam etmem.
