"Uçar gider gam kasavet Aşk ile bir kere seyret Enginden gelecek davet Hoşluk senin yüreğinde" Yabancı bir evde rastlanılan dost huzuru misali bir etki bıraktı bu mısralar bende. Şaire dair bildiğim tek şiir olmakla beraber bu sayfalarda rastlamayı beklememenin verdiği hazırlıksız yakalanmanın etkileri bütün bunlar. Şairde en çok sevdiğim şey her şeyin bizden kaynaklı olduğuna dair keskin isabetli bakışı. Evet hoşluk da bizim yüreğimizde, loşluk da, boşluk da. Bide kuşluk varmış yüreğimizde biraz tüyce.. Kelimelerin insan üzerinde ki bu etkisi, böyle derin dokunabilmesi, uyandırdığı duygular-hissiyatlar bana her zaman muazzam gelmiştir. İçe dönüp kendiyle konuşması insanın böyle şiirsel yönden de tadına bakmış oldum. Gönüle dönüp diyor ki: "Gönül bu ne Yemen sürgün Bütün ömrün çölden bir gün . . Yorul artık Durul artık" Yanma, kıvranma, sızlanma, kabullen demek gibi bu. Zordur elbet ama bitmedi yolculuğumuz devam ediyor. "Ömrü yol ettim hâlâ Kaf dağı kendim Hangi cehennemin dibindeyim şimdi Ne kazandım ben, kimi yendim" Kendini yenemeyen, kendiyle barışamayan ne bulmuş ne başarmış dercesine.. Her yanımıza bir yar düşen bu mahşerde gene de yalnızlık.. Her şey içten olacak maddesel kalabalık mahşeri bir gürültü dedikten sonra sığınılacak kapıyı da isteyecek yolu da çok güzel gösteriyor: "Vakit kamçıdır, yel ısırgan Terk etti hazdan hayır beni Kara bulutlar yorgan yorgan Allah'ım toptan sıyır beni" Bizi sıyır Allahım benliğimizin karanlığından... Bu misafirlikten umduğumdan fazlasını bulmanın huzuruyla ayrılıyorum.

GülceÖmer Lütfi Mete · Timaş Yayınları · 20111,215 okunma

··

3.507 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hîm