“Seçimlerimin bana ait olduğunu kabul etmek herhangi birini fark etmek, anlamak ve sevip sevmemeye karar vermek kadar meşakkatli. Çünkü çoğunluk ‘öyle olduğunu sanıyor’um. Tüm varsayımları hesapladığımı sanıp atlıyorum aklımın yetmediğini yahut hayal gücümü zorlamadığımı. Bir de utanmıyorum suçlu ilan ediyorum tek suçu normalime uymayan insanları çünkü onun normali benim için karaktersizlik, -hııı-. Yeterince zaman musluktan akıp gitmişken kuraklığı hiç düşünmediğimden umursamıyorum, açık bırakıyorum musluğu. En nihayetinde su damla damla akarken o sinir bozucu sabit sesle beni rahatsız edene kadar zamanın tükenme korkusunu duymuyorum. Elimi penseye götürene kadar sabır ve biraz güçle susturuyorum beni de kendi gibi kurutacak sesi. Seçimlerim bana ait fakat bana ait oluşu neden bunu seçtim sorgusunu, öncesini ve sonrasını, öğretileni ve kendime öğrettiğimi en sonunda da tüm bunları sevgiyle, aşkla, tutkuyla ve isteyerek ya da öfkeyle, nefretle, kinle ve istemesizce mi yaptığıma karar verip kabul etmek… musluktan akan zamanı fark edememe ve o zamanın sonlu oluşunu umursamadan önemsiz bir detaymış gibi atlamama sebep oldu, olmaya devam ediyor ve belki etmeye devam edecek basiretsizliğim bu kadar güçlüyken aksini iddia edip düşünemezdim ya!..”
~ ben’den ~ 25.04.2022 ~ 22:56 ~