Galiba mesaj yoğunluğu fazla hikayelerinden birini okuduğumu hissettim. İnsana dair çok şey olurdu hikayelerinde bunda ise biraz daha toplum ağır basıyor ya da bana öyle geldi. Kendi adıma ifade edebileceğim şey, ne zaman bunalsam imdadıma yetişir Kutlu'nun bir hikayesi. Alır hikayemi elime gecenin derununda kendimi bırakırım hikayeye. Gece biter ve gecenin bitimi ile de beni içine çeken o yalın dil, insana dair duyuşlar ve hissedişler içimdeki sıkıntıdan azade kılar beni. Hikayeden midir benden mi bilinmez ama boşlukta kalmış gibi hissediyorum kendimi. Tahir Sami'nin hayatı gibi hiçe yaşanmış bir hayatla özdeşleşme hissi belki de benimkisi... Yine de okumak isterseniz bir Kutlu hikayesi, elbet dokunur bir yerlerden bir şekilde hayatınıza ve gönlünüze... Keyifli okumalar