“Bir dakika,” dedi Tumanoviç, “bilmem gerek, gerçekten benim için önemli bu. Siz bu yücelttiğiniz emellere gerçekten inanıyor musunuz, yoksa sadece bir maceracılık mı bu?”
“Bunu çok yakında kendi tecrübenizle öğreneceksiniz yüzbaşı. Tam da bu şehirde, bundan iki ya da üç ay sonra, kaldırım taşları size mermi gibi atıldığı zaman.”
“Demek örgütünüz buralarda çalışıyor?” dedi yüzbaşı kaşlarını çatarak.
Orlov güldü.
“Beni gafil avlamaya mı çalışıyorsunuz? Evet yüzbaşı, çalışıyor ve çalışmaya devam edecek. Nerelerde olduğunu merak ediyor musunuz? Her yerde. Evlerde, caddelerde, havada, bu duvarlarda,masanızın üzerindeki şu bezde… öyle korkuyla bakmayın! Görünmez. Bu taşlar, bu kireç, işte o bez, onları yapanların terleriyle ıslanmışlardır. Onlarda ölümcül bir öfke vardır. Bu cansız nesnelerin var olma güçleri ve onları sömüren kişilere karşı ölümcül bir nefreti vardır. Ve bunlar sizi yok edecekler, gerçek sahiplerine, yaratıcılarına dönecekler. O gün sizin son gününüz olacak!”
Sayfa 56Kitabı okudu
·
24 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.