Şeytan kötülüğe, melekler de iyiliğe programlanmıştı. Meleklerin doğasında meleklik, şeytanın doğasında ise şeytanlık vardı. Bu nedenle şeytanı, şeytanlığından dolayı kötülemenin meleği de melekliğinden dolayı ululamanın tutarlı bir mantığı yoktu. Çünkü onların başka türlü olma özgürlükleri bulunmuyordu. Oysa insan, öyle değildi. Onun ruhunda, meleklik ve şeytanlık, iyilik ve kötülük gibi her türlü olumsuz sıfatlar, olumlu karşıtları ile birlikte yer etmişti..
Sayfa 209Kitabı okudu
·
27 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.