Özleyecek hiçbir şeyim yoktu artık, tapınacak, nefret edecek hiçbir şey. İçimde kutsal, alçalmamış, bağışlatıcı ne kaldıysa, bakışını, sesini yitirmişti. Yaşamımın bütün bekçileri uyuyakalmıştı. Bütün köprüler yıkılmış, bütün uzaklıklar maviliklerinden soyulmuştu.
Sayfa 180 - Hermann Hesse | Incipit Vita Nova (1877 - 1962, Almanya / İsviçre)Kitabı okudu
·
262 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.