“Şiir Heraklit'in dansıdır. Karanlık, bilindiği gibi Heraklit'in lakabıdır. Saarikoski kendini Heraklit ile özdeşleştirir. Şiirde zaman zaman nefis bir neşe ve bu dünyanın nasıl işlediğinden haberdar olmanın kurnaz bilgeliği vardır. Şiir Saarikoski'nin kendi ölümünün bilincinde oluşuyla ve onu kendinin bütün kusurları ile sevgi, aşk ve humorla yavaş yavaş, sindire sindire kabullenmekte oluşuyla ek bir dokunaklılık kazanır. Şiir gelmekte olan kendi ölümünün duyurusu ile başlar. Çok güzel bir kız bir yandan dondurmasını yalarken ona,
‘seni karanlığa götürecek olan ışığım’ demektedir.”
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.