Kadınların roman okuması meselesine gelince, "bu mutlak muzırdır. Çünkü -fennî romanlar istisnâ edildiği hâlde- her romanda bir muhabbet meselesi vardır. Bir âşık... bir muhabbet... bir rakîb... Hep böyle şeyler! Bu hâlde bir kadının vazifesi, hayâl-perverâne yazılmış romanları kütüphanesinden kaldırarak, onların yerine ciddî eserler koymak ve onlardan alacağı lezzetleri zevcinin nâsıyesinde, çocuklarının mâsûmâne tebessümünde aramaktır. "
Bu görüşlerden sonra Mehmed Celal, kendisinin niçin bu ka dar çok roman yazdığı sorusunu soracak olanlara karşı tuhaf bir savunmada bulunur: "Hakikat, her zaman hakîkattir. Ben yine hikâyemi yazarım. Şiirimi söylerim. Fakat bunları mektebde bulunan şübbân ile genç kızların, hattâ kadın nâmina hiçbir kimsenin okumasını arzu etmem."
Ne denir?! Herhalde Mehmed Celal, bu iddiasıyla, yazdıklarının okunmasını istemeyen tek yazar olarak edebiyat tarihimizin istisnalari arasında yer alır.
Sayfa 27 - KetebeKitabı okudu
·
73 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.