Geçirdi gönül kışı
Ağaçlardan sanki müjde bahar
Bir ürkek ceylan bakışı
Yüzünde kıştan kalma hüzün var
Bitti soğuk eridi kar
Tam ısındı gönül derken
Dediki bahar : sevinmek için çok erken
Bulutların gözlerinden ayrılık gözyaşları akar
Sonra aniden güneş açtı
Gökkuşağı gibi yar
Sevgi tohumlarını çorak topraklara saçtı
Gönül artık durmaz yedi rengi sayar...
Not: şiir kendime aittir...