Anadolu romanlarının iç burkan okurken bir o kadar da keyif aldıran bir yönü vardır. Çoğu yazarımız bunu başarıyor fakat Fakir Baykurt Anadolu halkını ve irfanını betimlemeleriyle sıcak bir çorba gibi yudum yudum içiriyor. Her kaşıkta yaşanan zorluğu, dramı, olaylara filozofvari yaklaşma şekillerini hissediyoruz. Ömer Seyfettin 100 yıl öncesinde; " Bu millet alim değil ama ariftir. Çok şeyi okumuşlardan daha iyi sezer, anlar ve bilir" demişti. Romanda Kır Abbas'ın -tabiri caizse köyün akıllı delisinin- bilgeliğini, inadını ve umudunu görüyoruz. Abbas'a, köylülerin çorak topraktan adam edilmez serzenişlerine inat köy enstitüsü mezunu Rıza'ya inanarak köylerine ve ilerideki çocuklarına bırakmak üzere kıraç toprakta üzüm yetiştirme çabası okurlara gösteriliyor. Fakat köylümüz burada sadece kıraç toprakla değil devletle -devletin memuruyla- uğraşmak zorunda kalıyor. Kitapta kurgudan ziyade ilgimi çeken iki konu var: İlki köy enstitülerinin önemini görüyoruz. Cumhuriyet tarihimizde belki yapılan en büyük hata enstitülerimizi kapatmak olabilir. Halkı bilgisizliğe mahkum etmenin bedelini nasıl ödediğini görüyoruz. Bir diğer husus da köye gelen kadastro memurlarının köylüye bakış açısı. Köylüyü bilgisiz değil de "cahil, görgüsüz" olarak görmeleri ve şehirleri medeniyet sanmaları. Kır Abbas'ımız bu durumdan sıkılınca verdiği okkalı cevap yüzlerine tokat gibi çarpıyor ve bize bir kez daha Anadolu irfanını göstermiş oluyor. "Sen Gazi Kemal'i duydun, ben gördüm. Memleketin efendisi köylüdür diye neden dedi Gazi Kemal? Çünkü Kurtuluş Savaşı'nı köylüler kazandı. Eğer varsa cennete de köylüler gidecek önce. Neden? Çünkü köylüler sade kendilerinin değil, tüm milletin ekmeği için çalışır. Bir var ki, harp darp, sonra da seçim saçım, ağalar beyler anasını sinkaf etmiş köylünün, belini doğrultamıyor o yüzden"

KaplumbağalarFakir Baykurt · Literatür Yayıncılık · 20063,468 okunma

·

557 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ayşe