1880-1968 yılları arasında yaşamış Amerikalı pedagog ve yazar. Henüz on dokuz aylık bir bebekken geçirdiği ateşli bir hastalık sonucu kör ve sağır olarak hayatına devam etmek zorunda kalmıştır. Kör ve sağır olması nedeniyle de uzun süre konuşamamıştır.
Onun alametifarikası, içindeki tükenmek bilmez umudu, çabası ve yaşama sevincidir. Yaşadığı çevreyi dokunarak , koklayarak ve yaydıkları titreşimlerle tanımaya çabalamıştır. En büyük şansı 6 yaşındayken, Alexander Graham Bell’in de önerisiyle, birlikte çalışmaya başladığı öğretmeni Anne Sullivian’dır. Büyük bir sabır ve emek ile Helen’e hayatı öğretmiştir.
Bir gün öğretmeni ile yaptıkları bir yürüyüşte, Anne onun elini suya dokundurup avucunun içine ‘su’ kelimesini hecelemiş ve böylece Helen çevredeki herşeyin bir adının olduğunu hayretler içinde kavramıştır. Bu olayın ilerideki hayatı için bir kırılma noktası olduğunu söylemiştir.
Uzun çalışmalar sonucu, konuşmayı öğrenmiş, üniversiteyi konuşan ve gören insanlarla birlikte aynı sürede bitirmiş, Almanca ve Fransızca öğrenmiştir.
Onun hayatı, bizim büyütüp durduğumuz sorunlarımızın , hayallerimizin önüne kendi ellerimizle ördüğümüz engellerin ne kadar manasız olduğunu gösteriyor. Helen ellerinin çoğu gören kişiden daha iyi gördüğünü ve çoğu duyan kişiden de daha iyi duyduğunu söylemiştir.
Başarmak için istemek yeterlidir!
" Kör olmaktan daha kötü olan tek şey; görebilip de görüşü olmamaktır..''
''bulutlara dokunamazsın ama yağmura dokunabilir ve çiçeklerin sıcak bir günün sonunda su içerken ne kadar mutlu olduğunu bilirsin. sevgiye de dokunamazsın ama her şeyi nasıl güzelleştirdiğini bilirsin.'' 
Her Şey Su İle Başladı
·
51 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.