Bizim kuşağın ekonomiyle imtihanı kumbaralarla başlamıştır.
70'li yıllarda ve daha önce çocuklara kumbara verip para biriktirmeye teşvik etme âdeti vardı. Bankalar falan hep kumbaralar hediye ederlerdi.
Kumbaralar biliyorsunuz, böyle alttan anahtarla açılırdı. Götürürsün annene. Annen şöyle bir sallar ve der ki: "A daha hiç para yok ki, dolsun öyle açarız."
Başlarsın kendini paralamaya. Çikolata almazsın, bayramı beklersin, bahşiş peşinde angaryalar yaparsın...
Bir sene geçer, kumbara çıling çıling dolar. Sen o parayla neredeyse ev, olmadı bisiklet falan alırım diye düşünürken, anne anahtarı çevirir, paralar dökülür, sayılır. Ve, aynı anne der ki: "Ayy bak yazık, nasıl değeri düşmüş, çocuğum bunlarla çikolata al, başka bir şey alınmaz"!
Nasıl ya? Çikolatayı daha ta o en başında, "Bekle de para biriktir" dediğin zaman da alabiliyordum ben? "Ee evladım, enflasyon işte, böyle..
·
92 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.