Zeyneb bint-i Cahş -radıyallâhu anhüma- şöyle anlatıyor:
"Rasûlullah -aleyhisselatü vesselam- birgün korkulu bir vaziyette odaya girdi. Şöyle diyordu:
《Lâ ilâhe illâllâh, yaklaşan bir belâdan Arab'ın vay hâline! (Baş parmağı ile şehâdet parmağını halka yaparak gösterdi ve) bugün Ye'cûc ve Me'cûc'ün seddinden şöyle bir gedik açıldı.》 Dedi. Ben:
《Ey Allah'ın rasûlû, yâni içimizde salih kimseler olduğu hâlde toptan helâk mı olacağız?》 Dedim.
《Evet, fenâlıklar artarsa öyle olur.》 Buyurdu."(Buhârî, Enbiya 7; Müslim, Fiten 1/2880)