Yine bir bahar akşamı çayımı alıp cam kenarına oturdum. Her gün rutin olarak cam kenarına oturur Ay'ı izlerim. Bunu o kadar çok sık yaparım ki artık Ay ile sırdaş olmuştum. Her A'yı izlediğimde ona bakarak bir şeyler anlatırım. Dil ile değil gönül ile anlatırım dertlerimi, hayallerimi... Sanki ben Ay'a, Ay da bana bağlanmıştı. Bulutlu gecelerde bile mutlaka bana göz kırpar sonra kaybolurdu. Ay'a bakar ve düşünürdüm özellikle de dolunaya... Ben dünyanın bu noktasından Ay'ı hayran hayran izleyebiliyorum ve aynı anda bunu dünyanın başka noktasındaki biri de yapabiliyor. Allah'ın büyüklüğünü bir kez daha hatırlarım bu sayede. Ay ve yıldızların uyumu, tüm düzen hepsi sonsuz kudret sahibi Allah'ın büyüklüğünü gösteriyor. Farklı İnsanların farklı yerlerden aynı noktaya görebiliyor olması beni çok etkiler. Bence Ay'ın görevi sadece dünyanın uydusu olmak değil herkese farklı bir şeyler anlatarak aynı mutluluğu vermesi de onun bir görevi olmalı. Hatta bize ilham kaynağı olması bile en büyük nimet!
Sayfa 58
··
227 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.