Gönderi

Kafamda geçmeyen bir ağırlık. Sanki dünyanın tüm yükü boca edilmiş gibi. Kafamı kaldırmaya mecalim yokmuş gibi. Sanki ne olursa artık dercesine her şeyden ümidin kesilişi gibi... Buna sebep: dinlenemeden kalkılan sabahlar mı, alınamayan uykular mı, gereksiz hassasiyetler, takıntılar mı?.... Bilmiyorum! Yine İbrahim Abinin bir mısrasına sığınıyorum. "bir yastık arıyorum kuş seslerinden /mühim değil sonrası"
·
672 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.