Ece Temelkuran'ın Yazılarından Seçkiler 1:
♡Gürültü artık devri daim motoru,benzinsiz de çalışıyor,bensiz de,sensiz de. Kendi çalıp kendi oynuyor gürültü,susturanlarla susanlar arasında kalmamış gibi görünüyor bir fark.Çünkü bağırsan da aşmıyor duvarları ünlem işareti.Seslerimizden daha yüksek yaptılar sarayların duvarlarını.
♡Birileri -hep böyle oluyor bu, hep aynı şekilde, "O kadar insan ölürken"diyor, "Nasıl olup da kediler ve köpekler olur meselemiz. Önce insanlara yardım etmeliyiz." Öte yandan kimsenin gücü yetmiyor kimseye...Yardım etmeye.Güçsüzlüğümüzün albümü gibi kedi ve köpek fotoğrafları çoğalıyor ekranda. "Ev buldu" diye müjdeliyor biri.Seviniyoruz demek iyi bir şey oldu gürültüde.Çünkü hatırlıyoruz: "İneklerin kesilmesini izleyip 'Ama orası mezbaha' dendiğinde başladı Auschwitz" demişti Adorno. (GÜRÜLTÜDE HAYVANLAR)
♡Yalnız ölmekte bir numara yok da hangimiz yalnız ölmek fikriyle yaşabilecek kadar çelikteniz?
♡Yolunu arayan bir yolculuksa çıkılacak olan, heybeni
doldurmak değildir yapacağın.Olabildiğince boşalt heybeni:Ben'i
Sende ne çok şey var şimdi.O yüzden gidemiyorsun
belki.Tıklım tıklımsın sen;ellerin ana baba günü.Bırak,
sıkı sıkıya tutmadığında seni bıracak şeyleri. (İÇ KİTABI)
♡Bakma sen söylediklerine,insan kendini feda etmek ister. Bir acıda,bir sevinçte,bir kavgada,bir hikâyede erimek ister.Başka türlü katlanamaz aslında kendine.
♡En iyisi çenemi yukarı kaldırıp,sanki kimse bana bir yapamazmış gibi yürümek.
♡Kadın,anlaşılmamış bir şaka gibi havada asılı,kadın hep,en önemli yerini unuttuğu komik bir öyküyü arar.Aslında her öykü,bir tür terk edilmeyle başlar.
♡Gel,en korktuğumuz,bizden en uzak tutulan yerden başlayalım bu memlekete bakmaya.En ne diyeceğimizi bilemediğimiz yerden konuşalım kekeme mekeme.Biz en çalışkan ve en maceracı öğrencileriyiz yeryüzünün;bu memleketin en karmaşık matematik problemi bu ise eğer,bil ki tam bize göre.O tepelerin,bizim en anladığımız,bir çıldırma olarak gördüğümüz o halini anlarsak eğer,o tepelerin,belki gerisi gelir,tekrar başlarız hikâyelerimizi birleştirmeye.
♡Köşeyi dönünce karşılaştığımız eylemler,yürüyüşler,komün toplantıları,kendiliğinden oluşan mahalle meclis toplantıları,toplantı bitince tangoya gitmeler...Hepsi gün içinde olup biten,içine girdiğinizde sizin için normalleşen,hayatın kendisi haline getiren şeyler...
♡Sakın bir eve sığışacağım diye bükme kendini.
♡Bir tane daha olsa bizden o zaman bilebilirdik gerçekten doğru yapıp yapmadığımızı.Ne ki tek bir hayat var ve hep iki seçenek!Yazık ki biz o seçeneklerin hep bir tanesini bilebiliyoruz.Oysa tam olarak birbirinin aynısı iki tane olsaydı bizden,ancak o zaman tamamlanmış,cevaplanmış bir hayat yaşayabilirdik.Tek kişiyiz ve eksiğiz bu yüzden.Hiç bilemeyeceğiz;elimizden gelen mi buydu,yoksa korkularımız ve yalancı sınırlarımız yüzünden mi böyleyiz?
♡Âdem'le Havva'nın acılarındaki fark,bütün kadınlara ve erkeklere sirayet etti.Yaşadığımız anlaşmazlıklardaki güç ilişkisi bir yana,biz hep dünyadaki o ilk günün hesaplaşması içindeydik sanki.Peki şeytan bunun neresindeydi?
♡Dünya kocaman bir hikâyedir.O hikayenin neresine düşer senin varlığın,herhalde bu meraktır insanı geçmişe baktıran.Ve geçmişre,ekseriyetle,korkunc sırlar vardır,hep kan.
♡İnsanın kötü yanı üzerinde saraylar inşa edenler kadar uzundur tarihi insanın iyi yanına inanıp şiirler yazanın.
♡Ben cevapları biliyorum,niye bekliyorum ki.
♡Zenginler kendilerine hizmet edenlere ünifirma giydirirler,çünkü köle olduklarını görmek istemezler.Yoksullar kendi giysileriyle olamıyorlar çalıştıkları yerde.
♡Kadınlıkla da ilgili biraz.Hiç yerimiz olamaz bizim.Kendi evinin içinde bile taşınırsın oradan oraya.Yerine sahip çıkamazsın,öyle olmaması öğretilmiş çünkü.Kendi evinin içinde saklanacak yer arasın eğer kendine ait düşüncelerin veya bir becerin varsa.Kadınlar evin bir fonksiyonudur çünkü,bir insan değildir.
♡Tanrı kırıntılarını icat eden beyin şeytan kırıntılarını da icat ediyor haliyle.Masa ağaçtan ve ağacın gözleri vardır bilirsiniz.Koyu kahverengi gözleriyle bana bakıyor masa bazen."Sana bu dünyada bir yer vereceklerini mi sandın?"İnsan böyle böyle deliriyor tek başınayken.Edebî-seferîylen böyle. (BİR EDEBÎ-SEFERÎNİN MASASI)
♡Bir kadınla tanıştım.Canlı bir kadın.Yaşayan her şey canlı değildid,bilirsiniz.Gerçek biri.Nitekim o daha da nadir bir erdem.
♡21.yüzyıl distopyaların yüzyılı.Artık kimse ütopya kurmuyor.İnsanlığın hayal etmeye mecali kalmadı.Ya da dünyanın fiziksel sonunun yaklaştığı bilgisi hepimizin hevesini kırıyor.
♡Bugünü belirleyecek olan şey gelecekle ilgili kurduğumuz hayallerdir;geçmişteki yenilgiler değil.Ve geleceğin sınırlarını kadınların seçtiği sınırlae belirleyecek.
♡İmkanların sonsuzluğunu hatırlayınca mevcut duruma bambaşka bir perspektiften bakabilirsiniz ve böylece mevcut durumu dönüştürebilirsiniz.Ama önce insan kendine sormalı;ben ne yapabilirim?Sınırlarım nedir? (BİR KADIN,BİR KADIN İÇİN NE YAPABİLİR?)
♡Merhameti kıt bir memleket bizimkisi. Beyrut'ta, herkesin birbirini çekip takır takır vurduğu bir şehirde söylemişlerdi bunu bana, "Türkiye çok sert bir ülke" diye. 'Yaşlılar' bunu kerelerce hırpalanmaktan biliyor, gençler yeniden, yeniden öğreniyor. Ama mesele, bu bilgiye teslim olmamak için yaşamakta. (CESARET)
Ece Temelkuran
·
183 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.