Daha sonra Aristoteles'in felsefesini alıp yeni bir kalıba döken ortaçağ Hıristiyan düşünürleri, Baş Hareketçiyi Eski Ahit'teki Tanrı'yla, en dıştaki küreyi de Hıristiyan cennetiyle özdeşleştirdiler. Dünyanın merkezdeki konumu, ortaçağ dünya görüşünde insanlığın merkezi rolüyle uyum halindeydi.