Ne tarihi ne de biyografi kitapları ilgimi çekmeyen, okumaktan keyif almadığım tarzlar olmuştur hep. Taa ki Semerkant’la tanışıncaya kadar…
Anlatılanlar tamamiyle gerçeğe dayanıyor mu bilemiyorum. Açıkçası bilmek de istemiyorum. Ömer Hayyam’ı, Sabbah’ı, Nizamülmülk’ü kitapta anlatıldığı gibi hatırlamayı tercih ediyorum.
İçeriğini boşverin, biz özüne bakmaya çalışalım:
İnsandır ki o; para için, mevki için, şöhret için gözünü karartsın, her türlü kötülüğe düşsün yolu; insandır ki o; tek bildiği ilim olsun, onun için harcasın ömrünü.
Ah kadınlar; tüm dünyayı sarabilecek şefkatinizle, o dünyayı yok edebilecek zalimliği aynı kalpte nasıl taşıyorsunuz?
Ve siz erkekler; bir hükümdarlığı yönetip, herkesin önünüzde çöktürürken, zaaflarınız karşısında nasıl bu kadar eğilebiliyorsunuz?
Fedailerin Kalesi Alamut kitabını da okumanızı tavsiye ederim. Hatta okumamış olsaydım eksiklik hissederdim, bugüne dek neden okumamışım dediğim bir kitap…