Gün batımıydı. Tepede bir ağaca doğru koşuyorduk. Üçümüz yarış yapıyorduk. Eren birdenbire yarışmak istediğini söylemişti. Mikasa da ona katıldı ama o kazansın diye hep gerisinden koşuyordu. Ben tabii çelimsiz, sonuncu olmuştum. Ama o gün rüzgar o kadar ılık ve güzeldi ki koşmak çok güzel hissettirmişti. Her tarafa yapraklar saçılıyordu ve o zaman aklıma bir şey geldi. Belki de benim dünyaya gelme amacım, o gün oraya doğru yarış yapmamızdı. Aynı his yağmurlu bir günde kitap okurken de olmuştu. Bir sincap ona uzattığım cevizleri yediğinde de. Markette hep beraber gezerken de bunu hissetmiştim. İşte o nadir anlar gerçekten çok değerli olabilirler...
...bunun gibi bir şey çoğalma ihtiyacı hissetmiyor olsa bile bence çok değerli bir şey.
·
118 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.