Ve gökyüzünden daha kuvvetli, suskun, özlemle beklenen, güç bela taşınabilen yalnızlık üzerimde uzanıyordu. Ardımda kendimi koparıp aldığım ülke duruyordu gürültülü kentleriyle. Yorgun bir yankı, yarı yitirilmiş ıtırlı bir koku, yarı unutulmuş bir çocukluk ezgisi - pislikler ve gürültüler içine sızmış güzellik ve sanattan bir ışıltı. O ülkede bu güzellik ve sanatın ürkek ışığını korkulu yansımalar halinde ne sık görmüş, onunla birlikte titremiş, onunla birlikte acı çekmiştim. Ayrıca, bu ülkede çağdışı aydınlık gökyüzleriyle çocukluğumun baharları duruyor, nazlı kokuları yüreğime işliyordu
Sayfa 16 - YKY, 1. Baskı: Mayıs 2021, İstanbul
·
256 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.