Köşeleri olmayan bir hayatın tuhafları. İnsan dilinden kurtulmaya çalışıp doğaya, ağaca, hayvana, cansıza kulak vermenin hikayesi. Yokyer diyor yazar hayal gücünü zorlayan hikayenin yerine. Dikkat edin bu büyülü bir hikaye! Katıksız bir özgünlük buluyorum kitapta, okuması zor olsada. Doğa ve insan ele alınıp bugüne kadar üzerlerine yüklenmiş bütün suçları göstermeye çalışıyor, ikna etmeye çalışmadan. Bu çağ artık umutların tükendiği, çöküşün kabullenildiği çağ. Doğayla ne zaman kopardık bağımızı, ne zaman yabancılaştık, nerede vedalaştık?