Heybem dolu,
Yolumun önünü bilmem;
Ama yolumun ardı uzun,
Zorlu ve dünyanın dönüşüne aykırı idi.
Her sabah dünya güneşe yüzünü dönerdi de
Ben gözlerimi kısardım okul yolunda...
Güneşi yadsımışım ben,
Geceye ve Ay'a sarılmışım
Yıldızlardan battaniyemle örtünmüşüm...
Güneşe bakarken kıstığım gözlerimi
Mehtaba bakarken açmışım fal taşı gibi...
Heybem yıldız dolu benim,
Sesim kuş.
Nefesimde kelebekler uçuyor, bir görsen!
Ama ne şiirim ben, sen bir bilsen...
Çok kirli aşklardan geldim,
İnkâr ve ziyandan geçtim.
Sana anlatmadım; ah ben ne hüzünler biçtim...
Şimdi beni senden yolcu ettim,
Hanidir böyle gücenmedim.
Şimdi seni benden yolcu ettim,
Hanidir böyle güçlenmedim...
Ama ben sana dedim;
Güneşi yadsımış, mehtaba sarılmışım...
Dünya bile 23° eğmiş boynunu
Ben, bana mısın dememişim!