Tutarsızlığın kendisini devreye sokan şey Bir’in ta kendisidir. Bir olmasa, sadece düz, birbirine kayıtsız çokluk olurdu. “Bir”, aslında, bölünmenin (kendi kendini bölmenin), nihai ilave ya da aşırılığın esas gösterenidir: Bir, önceden var olan gerçeği yeniden imlemek suretiyle, onu kendisinden ayırır, kendisiyle örtüşmezliğini ortaya koyar..
Sayfa 847 - EncoreKitabı okudu
·
121 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.