Ses duygu mudur düşünce mi?
Kafayı taksak, hiç konuşamazdık.
Bu dünyada pek az ses yarasız beresizdir, daha doğrusu yumuşak, hafif bir damarlanmayla maluldür diyelim. Ruh denen o ele avuca gelmez şeyin bulunduğu yerin insanın sesi olduğu boşuna söylenmemiş. Biçimlendirilmiş soluk, üfleyiş. İnsanı insan yapan şey. Velhasıl ses tellerindeki yara bereler, oraya hakkedilmiş yaşantıların, akustik dışavurumların ama aynı zamanda suskunluğun dökümüdür. İnsan parmaklarıyla yoklayabilseydi onu, akıp gidişiyle, duraklarıyla, çatallanmalarıyla... Orada, gırtlağın karanlığında: Şifresini asla çözemeyeceğin senin kendi hikayen işte orada yatıyor.
Onun kendini açığa vuruşunu sadece hissedebilirsin, nedenini asla bilemeden. Bir anda ağzın kuruyuverdiğinde, boğazın düğümlendiğinde, görünüşe göre sebepsiz yere nefesin tıkandığında veya ciğerlerinden hiçliğin tazyiki geldiğinde.
·
83 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.