2. Dünya savaşını görüp geçirmiş yetenekli piyanist Wladyslaw Szpilman'ın otobiyografi niteliğindeki kitabı: Piyanist. Yahudi soykırımını konu alan okuduğum 3. kitap. Piyanist'i
diğerlerinden farklı yapan olayların bizzat yaşayan 1. Kişi tarafından bize aktarılması. Bu tarz kitapları okumak bana o kadar korkunç geliyor ki okuduklarıma inanmakta güçlük çekiyorum çoğu zaman ama açıkçası gerçeklerden kaçmak da doğru gelmiyor. Szpilman kitap boyunca Nazi Almanya'sının zulümlerini, en yakınındakilerin nasıl ölüme gidişini, çektiği acıları ve tüm bunlara karşın hayatta kalma çabasını anlatıyor. Tüm bunları donuk duygusuz (duygularını kitaba tam olarak geçiremediğini düşünüyorum) bir dille bize aktarmış nedenini son sözü okuduğumda psikolojik durumundan dolayı olduğunu öğrendim.
Kitabın Son sayfaları ise Szpilman'ın savaşta hayatını kurtaran Alman yüzbaşı'nın günlüğünden oluşuyor
. O kadar etkileyiciydi ki kitabın orta sayfalarında resmi de eklenmişti son sözde onun da başından geçenleri öğrendikten sonra açıp tekrardan resmini görünce tüylerim diken diken oldu. Asla unutmayacağım bir kitap kesinlikle.
Çoğu kişi ilk filmini izlemiş ben de hazır yeni bitirmişken şimdi izleyeceğim.