yazıyorum
Çevremde dönen kelimeler, yakalamaya çalışıyorum aralarından bir şeyleri. Yazmak böyle bir şey olsa gerek. Anlamadan, düşünmeden yazmak, yazdığını görmemek dinlemek, önemsememek okuyacakları, önemsemek dinleyecekleri, sadece senin duydukların önemli, o müzik, o tempo gittikçe artan, o sevinç, o haz yukarı doğru yükselen, o heyecan yavaş yavaş
··
2.676 görüntüleme
Okumaya başladıktan bir süre sonra otomatik olarak elim metnin sonuna götürdü beni, ‘bu Erhan Bey’in sonuna şarkı eklediği yazılardan’ dedi beynim, yanıltmadı beni. Özlemişim. Elinize sağlık.
Bu arada sahiden yazının retoriği güzel. Ama içerik ve dil sıkı bir tartışma konusuysa eğer, ben iyi bir metnin -öykünün- hem içeriğinin sıkı bir olay örgüsüyle kurulması gerektiğini hem de dilinin -müzik, ritim- estetik olması gerektiğini savunurum. Yani ne tam o ne tam bu, çünkü hem o hem bu. Zaten hem içerik hem de dil güzelse o metin tadından yenmiyor. Günaydın efendim. 🙂
Sağolun, ben daha çok kurguya önem veren biriyim, biriydim belki. Ama böyle yazılarım da var epey, daha fazla zevk alıyorum tekdüze kurgulara göre. Dediğiniz gibi yazılar zaten üst seviye oluyor ve nadir bulunuyor, bakalım artık önümüze, iyi günler size de
Tek tip insa modelini ben özümsemiyorum. Farklıklar olmalı, farklı bakış açıları, farklı teoriler, farklı hisler... tek tip hikaye, öykü... tek tip müzik... tek tip elbise.. ne kadar sıkıcı olursa insan o kadar kör olur diye düşünuyorum. Farklılık farkındalık yaratır.
Yazılarınızda başarılar dilerim
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.