“Ama iyiydi umut, insanın içinde bir ses oluyordu.” Mercan, apartman temizleyerek geçimini sağlayan, kocasından yana yüzü gülmeyen, evlat sahibi olamayan, hayaller dünyasında yaşayan yapayalnız bir kadın. Kocası çalışmıyor, Mercan’ın kazancını çar çur ediyor, en sonunda da evi terk ediyor. Mercan, bu hayırsız kocanın yokluğunda yapayalnız kalıyor. Bir işe yaramasa da başımda kocam olsun düşüncesinde olduğu için kocası geri dönsün, bir evladı olsun diye dua edip duruyor. Tek eksiğin evlat olduğunu, evladı olursa yuvasının huzura kavuşacağını sanıyor. Yapayalnız dünyasındaki tek ses evindeki televizyon. Hatta öyle ki; televizyonu bozulduğunda aklını kaçıracak gibi oluyor. Televizyon Mercan’ın en yakın arkadaşı, yaşam koçu, stil danışmanı ve aile hekimidir. Televizyonda gördüğü hayatlara imrenmekte, dizilerdeki gibi bir hayat yaşamak istemektedir Mercan. “Bilirdi o, sokaklarda ilaç niyetine merhaba diyecek bir kişi bulamayıp da televizyona sığınmak ne demek.” Yaşamayı bilmeyen bir insan Mercan. Kendiyle ilgilenmeyen, kendi için hiçbir şey yapmayan bir insan. Kendini adamak için yaratıldığındandı belki de kendini ikinci plana atması. Hiçbir şeyi hak etmediğini düşünüyor, hiçbir şeyi kendine yakıştıramıyor. Oysa kendi ayakları üstünde durabilen, güçlü bir kadın Mercan. Hayat karşısına güzel şeyler çıkartmasa da bir şekilde yaşamla mücadele edebilmeyi başarmış bir kadın. Ot içmekten ve evde pineklemekten başka hiçbir vasfı olmayan kocasının eve dönmesi için yapmadığı şey kalmadı Mercan’ın. Hatta öyle bir raddeye geldi ki, kocasını bir görse, haklı da olsa haksız da olsa özür dileyecekti. Kocasını eve geri döndürmek için gitmediği türbe, kilise, cemevi ve etmediği dua kalmadı. Duanın da ötesinde falcılara gidip fal baktırdı, gördüğü ritüelleri denedi, adaklar adadı fakat nafile, hayırsız kocası bir türlü dönmedi. Karısını seven bir adama gerçek hayatta denk geldiğinde çok şaşırmıştı Mercan çünkü kocası onu bir yudum sevgiye muhtaç ettiğinden, karısını seven adamların sadece dizilerde var olduğunu sanıyordu. Çok bir şey istemiyordu hayattan; Tek hayali mutlu bir yuva, tek hasreti evini şenlendirecek bir evlattı. O kadar çabasına rağmen dilekleri de umutları da gerçek olmadı Mercan’ın. Ne kocası döndü, ne de bir evladı oldu fakat o inanmaktan da, umut etmekten de hiç vazgeçmedi. Çünkü içindeki o umuttu Mercan’ın yaşatan.

KulSeray Şahiner · Can Yayınları · 20171,070 okunma

·

391 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Pınar