‘’ Türk çocuklarının yetiştirilmesini gözlemleyen Wülfing, amacın yetiştirme yerine çocuğu her türlü tehlikeden korumak olduğunu söylemektedir. Bu açıkça ‘aşırı korumacılık’ sayılır. Buna karşılık oyuna gereksiz bir uğraşı gözü ile bakılmaktadır. Bu tutum Türk çocuklarında görülen öğrenme güçlüğünde kendini göstermektedir. Onlara küçük yaşta el becerilerini geliştirmek, bağımsız olmak öğretilmemektedir. ‘’