Okurken de bahsettiğim gibi madem sınav çalışacağım 
Çocuğun Duygusal Dünyası ‘ndan sonra şöyle bir deneme veya öykü okuyayım diye düşünürken kütüphanede 
Enis Batur kitaplarını gördüm. İlk kez okuyacağım bir yazar olduğu için heyecanla aldım kitabı.
Bandırma’dan İzmir’e giden trende bir vagona geçtim ve kalın camlardan birinin yanındaki koltuğa oturdum ben de. Yazarla ve onun karşısında oturup kitabını okuyan kişiyle empati kurdum. Aaa! Evet belki de o okur kitabını bir insansavar olarak kullanıyordu değil mi? Yahut telefonunu, tabletini ve sair gereçlerini.. o cümleden sonra hak verdim ki bazen ben de insansavarlarıma sığınıyorum. Sonra yine yazarla düşündüm okuduğum kitabın yazarı karşımda oturuyor olsa ve ben onu tanımıyor olsam, bana kendini tanıtmasını mı isterdim diye. İsterdim tabi! Peki kitapları yazarlarını tanıdığımız için mi okuyoruz sorusunu sordum yazarla birlikte yine kendime. Hayır! Yoksa sever miydik Dostoyevski’yi, Sabahattin Ali’yi..
.
Velhasıl kitap çok akıcı, her sayfada ayrı bir paragraf, bazen uzun, bazen kısa.. baştan sona değil de konuşur gibi, sorgular gibi bir okuma..
Farklı türde bir kitabını daha okuduktan sonra fikrim daha net olacağı için henüz tavsiye ediyorum veya etmiyorum diyemeyeceğim. Fakat! Derseniz ki ben de o trene binip biraz düşünmek istiyorum diye buyurun o kitap, bu kitap.
Keyifli okumalar
·
97 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.