Çiçekleri sevdiğini söyleyen bir kadının, çiçekleri sulamayı unuttuğunu görürsek, onun çiçek sevgisine inanmayız. 'Sevgi, sevdiğimiz şeyin yaşaması, gelişmesi için duyduğumuz etkin ilgidir." Bu etkin ilginin bulunmadığı yerde sevgi de yoktur.
Sevginin bu unsuru Yunus Kitabı'nda çok güzel anlatılmıştır. Tanrı, Yunus'a Ninovaya gitmesini, orada yaşayanlara eğer günah yolundan dönmezlerse cezalandırılacaklarını söylemesini buyurur. Yunus, Ninova da yaşayanların tövbekar olup Tanrı'nın onları bağışlamasından çekindiği için görevini yerine getirmekten kaçar. Adalet ve düzen anlayışı güçlü bir adamdır Yunus. Fakat sevgiyi tanımaz. Görevini yapmamak için kaçarken kendisini bir balinanın karnında bulur. Burada sevgisizliğin ve dayanışma duygusundan yoksunluğunun onu sürüklediği soyutlanma ve hapsolma durumu simgelenmektedir.Tanrı onu korur ve Yunus, Ninova'ya gider. Orada Tanrı' nıın dilediği öğütleri verir ama çok korktuğu şey başına gelir. Ninova insanları tövbekar olup yollarını değiştirir ve böylece Tanrı da onları bağışlayarak kentlerini yıkmaktan vazgeçer.Yunus düş kırıklığına uğramış, son derece öfkelenmiştir. O merhamet değil, adalet istemektedir. Sonunda, Tanrı'nın onu güneşten korumak için yarattığı bir ağacın gölgesinde dinlenirken Tanrı ağacı kurutuverince Yunus'un canı sıkılır ve kızgın bir şekilde Tanrı'ya serzenişe başlar. Tanrı ona şu cevabı verir: " Bir gecede yetişip bir gecede soluveren uğruna hiç çaba harcayıp büyütmediğin bir ağaca acıyorsun. Öyleyse ben ne diye içinde sağ ellerini sol ellerinden ayıramayan on iki bin kişinin ve bir sürü hayvanın yaşadığı, o büyük kenti, Ninova'yı bağışlamayayım? Tanrı'nın Yunus' a verdiği yanıt sembolik anlamıyla anlaşılmaktadır. Tanrı Yunus'a sevginin özünün, bir şey için harcanan "emek", "bir şeyi büyütmek" olduğunu, sevgiyle emeğin ayrılamayacağını anlatır. Kişi, uğrunda emek harcadığı şeyleri sever, sevdiği şey için emek harcar.
Sayfa 48 - Say yayınlarıKitabı okudu
·
147 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.