O ana kadar o kız hep oradaydı. Ne kadar değişmiş görünürsem görüneyim -eğitimim ne denli parlak, görünümüm ne denli farklı olursa olsun- ben hala oydum. Hiç olmadı, iki ayrı insandım, bölünmüş bir zihin. O kız içerideydi ve babamın eşiğinden her geçişimde ortaya çıkardı.
O gece onu çağırdım ve cevap vermedi. Beni terk etti. Aynada kaldı. O andan sonra aldığım kararlar, o kızın bana verdireceği kararlar değildi. Değişmiş bir insanın, yeni bir benin tercihleriydi.
Bu benliğe pek çok isim verebilirsiniz. Dönüşüm. Metamorfoz. Sahtelik. İhanet.
Ben buna, eğitim diyorum.