İnsan bir şey bekliyordu, sabahtan akşama kadar bekliyordu ve hiçbir şey olmuyordu.İnsan tekrar tekrar bekliyordu.Hiçbir şey olmuyordu.İnsan bekliyor,bekliyor,bekliyordu,düşünüyor,düşünüyordu, şakakları ağrımaya başlayana kadar düşünüyordu.Hiçbir şey olmuyordu. İnsan yalnız kalıyordu. Yalnız. Yalnız.
Stefan Zweıg