Kalıtımsal aile travmalarının asıl sebebini bulma yolunda ilerleyen bir kitaptır. Sorun kimde ? Darwin ve Freud bir gün yemek yemek için bir restorana giderler. Onlar sohbet ederlerken ileride dertli dertli konuşan anne ve kızı oturmaktadır. Anne kafasını çevirdiğinde Darwin ve Freud’u fark eder ve büyük bir sevinçle hemen yanlarına gider. “Ey dâhiler, sizi gördüğüme gerçekten çok mutlu oldum. Kızımın çok büyük bir derdi var ve derdinin ne olduğunu da sizden başkası bilemez” der. Darwin merak içerisinde kızın neyi olduğunu sorar. Anne de kızının moralinin her daim bozuk olduğunu, hep mutsuz olduğunu, yüzünün hiç gülmediğini, aklında hep kötü düşünceler olduğunu ve bu yüzden de hep kavga çıkardığını söyler. Ayrıca kız intihara da meyillidir. Darwin hiç düşünmeden sorun genetik der. Freud hemen araya girer ve hayır sorun anneden kaynaklanıyor der. Bu sırada şaşıran anne ikisine de bakar ve “anlamıyorum hanginiz doğru söylüyorsunuz” der çaresiz bir şekilde. Tam da bu sırada restorandan içeriye giren Conrad Waddington “aslında ikisi de doğru söylüyor, sorun epigenetik”der. Travmalar gen yoluyla nasıl aktarılır? DNA mızın %2sinden az bir kısmı bizim fiziksel özelliklerimizi aktarmakla sorumludur. Geri de kalan %98 lik kısmını öncelerde çöp DNA olarak adlandırırken şuanda biliyoruz ki duygusal, davranışsal ve karakter özelliklerinden sorumlu. TSSB nda kortizol seviyesi önemlidir. Kortizol seviyesi düşük olan bireylerin çocuklarında da kortizol seviyesi düşüktür. Sadece bu bireyde değil gelecek nesillerde doğmuş olan bireylerde de kortizol seviyesi düşüktür. Dolayısıyla bu kişilerinde TSSB yaşama olasılığı çok yüksektir. İlk trimester dönemde annenin yaşadığı korku öfke gibi duygular bebeğin çevresine uyum sağlama biçimini değiştirir. Çalışmaların gösterdiği üzere stres altında yaşam süren annelerin çocukları; prematüre, düşük doğum ağırlıklı, hiperaktif, çabuk sinirlenen bireyler olmaları muhtemeldir. Her ailenin kendine özgü bir sistem içerisinde varlığını sürdürmesi travmanın aile sistemleri üzerinden aktarılmasına katkıda bulunabilmektedir. Ebeveynin kendini çocuğa adadığı kapalı aile sistemlerinde yetişen çocuklar ebeveynlerini mutlu etme çabası içindedir ve onları travmatik deneyimlerden korumaya çalışırlar. Bu çaba içerisinde olan çocuk ve ebeveyn arasındaki sözel olmayan iletişim ya da gizli anlaşma suçluluk duyguları ya da travmatik yaşantıların konuşulmadan üstünün kapatılması ile kendini göstererek çocuklarda işlevsel olmayan bağlanma, ayrılma ve bireyleşme ile sonuçlanabilmekte ve travmanın etkilerinin içiçe geçen bir ilişki modelinden aktarımına sebep olabilmektedir. Travmanın aktarımında rol oynayan genetik ve biyolojik modeller ise travmatik yaşantıların ebeveyn yoluyla çocuğa genler ya da biyokimyasal yatkınlık üzerinden aktarıldığını vurgulamaktadır. Bu bağlamda travmatik yaşantıların, kalıtsal bir hastalığın geçişi ile benzer yapıdan aktarıldığı söylenebilmektedir. Kitabın ilerleyen kısımlarında kendi travmalarınızı iyileştirmeniz için bölümler vardır. researchgate.net/profile/Asli-Ak... B.pdf Kaitz M, Levy M, Ebstein R, Faraone Sv, Mankuta D. The intergenerational effects of trauma from terror: A real possibility. Infant Mental Health journal. 2009;30(2):158-79. Dekel R, goldblatt H. Is there intergenerational transmission of trauma? The case of combat veteran’s children. American journal of Orthopsychiatry. 2008;78(3):281-9. Baracos HA, Baracos CB. Separation-individuation conflicts in children of Holocaust survivors. journal of Contemporary Psychotherapy. 1980;11(1):6-14. ( Ek kaynaklar)

Seninle BaşlamadıMark Wolynn · Sola Yayınları · 202213bin okunma

·

246 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

FND