Bu incelemeyi osmanlıca yapmayı isterdim. Ne yazık ki o derecede yazamıyorum. Aslında inceleme değil de bu şiirle alakalı kendi yaşantımdan bir şeyler söylemek istiyorum. -Yazı teknik bir incelemeden uzaktır.- Üsküdar'dan Beykoz'a kadar yürüdüğüm bir günde dinlemeye başlamıştım Yusuf'un masalını. Şairin sesi, Şivekâr ve Hüsnü Yusuf ve cinlerle birlikte olduğum bir yürüyüştü. Bu duyguya benzer bir şeyi "savaş bitti" şiirini dinlerken de yaşamıştım. Evet. Şair hayatımızda çok fazla yer kaplıyor. Şairin görevi de saplamak, yer kaplamak değil midir? -Zaten İsmet Özel şiirlerini dinlemek , dinlenmek, dinlenememek değil mi? Neyse. Şiirden sapmayalım. Neredeyse bütün bablarda kendimin bir yansımasına rastlamıştım. Çünkü "yaşamak şairi" insanı anlatıyor. Bense çok fazla insan olmaya çalışıyorum. Ben 'şiire' ismini veren şiirden bahsedeceğim ve sadece birinci babtan. Oysa Şivekâr'ın çıktığıdır. Çıkmak. İnsanın hava, su, toprak, güneş gibi ihtiyacı olan bir şey bu. Lakin yola çıkmak göründüğü kadar değildir. Bunu ancak yola çıktığımızda fark ederiz. Bunu göze alamadığımız sürece uzaktan bir şeylerin sesi hoş gelmeye devam edecektir. Yola çıkınca da herkes nasibiyle karşılasacak. Belki Şivekâr'dan daha tozlu bir yol, belki avcılarla dolu, belki gelincikli bir patika. Yol bahsi uzar gider Şivekâr yola çıktığı ile kalır. Benim önceliğim birinci bab. Öncelikle bu çıkma işini gerçekleştireceğim. Peki neden incelemeye konu aldım? Çünkü buna yalnız benim ihtiyacımın olmadığını biliyorum.

Bir Yusuf Masalıİsmet Özel · Tiyo Yayınevi · 20212,109 okunma

·

360 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ömer Cömert